Gece bekçisi idim . Gece saat ikilerde idi sanırım . Çok daralmıştım. Hala aşk acısı çekiyordum. İnsanların kötülükleri beni umursamamazlıkları hasta oluşum içe dönük olmam ve kendimi ifade edememem beni epey daraltmış ve içimi kahrediyordu.Ne yapacağımı bilemiyordum. Gurbetteydim o sıralarda halende halende gurbetteydim.Ailemden çok uzak bir yerde. Ailemle konuşup rahatlamayı denedim. Konuştum ama olmadı hala öyleydim. Bir türlü olmuyordu yeri geliyor biraz ilerliyordum ama yeri geliyor tekrar başarısızlıklarla dertleşiyordum. Bir türlü olmuyordu motivasyon videoları bile izledim ama o da boşa gitti.Derken şöyle bir nasihat gelmişti aklıma
:”Eğer kendini zayıf , güçsüz , hasta ve fakir görürsen kendinden daha kötü durumda olanlara bak.” Evet aklıma insanı yerinden sarsan böyle ağır Bir söz gelmişti.Bu doğruydu çok doğruydu hem de o kadar doğruydu ki geriye verilecek bir cümlelik nasihate bile yer vermiyordu . Kulübedeydim çıktım dışarı bu ve bunun gibi imtihanlara göğüs germem gerektiğini biliyordum. Birşeyler yapmalıydım ama ne ? Oturdum masaya. Evet . Evet bulmuştum . Kitap okuyacaktım çünkü daha önce ne zaman bir kitap okusam o beni hep gezdiriyor ve sorunlarımın çoğundan soyutluyordu. evet değerli okuyucum sana ilginç gelebilir ama gerçekten de bunun doğru olduğunu biliyordum. Çünkü birşeyler öğrenmek yani kitap okumak insanı çok ama çok değiştiriyor. Siz kardeşlerime de nasihatim kitap okumayı ihmal etmeyin.onlar sizin birçok sorunlarınızın üstesinden gelecektir.
kendine iyi davran güzel insan.
