Merhabalar öncelikle hepinize bol bol mutlu günler diliyorum.
Sınavıma gireli bayağı oldu ve kendimi mental olarak toplamam için biraz sosyal medyadan uzak durmam lazımdı. Kendi kabuğuma çekildim bu süreçte. Benim için çok zorlu bir zamandı sadece bu yıl değil geçen yıl da zor bir süreç yaşamıştım. Bu yıl sınavıma tam 15 gün kala babama covid19 teşhisi konuldu.Annemde kısa bir süreliğine nenemlerin yanına gitmışti. Babama bu süreçte ben baktım 1 hafta kadar sonrasında annem falan geldi.Tam karantinamız biteli 1 gün olmuşken ben sınava girdim. Aşırı yordu beni özellikle doktorun arayıp 14 gün boyunca dışarı çıkmayacaksınız demesi üzerine direkt aklıma sınavım gelmişti. Ne yapacağımı bilmiyordum. Çok fazla ağladığım için gözlerim şişti sınava girerken.Öyle ya da böyle geçti bir şekilde .
Ben bu süreçte “daha kötü ne olabilir “dememeyi öğrendim. Bence kötünün bile daha kötüsü var bu hayatta. Ve insan asla hep pozitif bakmalı olumsuza da hazırlamalıyız kendimizi.
Bu süreçte yalnızdım yanı daha doğrusu tek arkadaşım vardı konuşabildiğim. İnsan bazen çok daha fazla kişiyle paylaşmak istiyor ama bakıyor ki kimse yok etrafında. Aslında varlar şey gibi hani sudan baloncuk yaparsın; vardır ama dokununca yok olur ya öyledir çevremizdeki insanlar bence.
Hiç ummadığımız insanların hanı sanki hep yanımızdaymış hissini verip aslında hic yanımızda olmadıklarını anladığımız o an olgunlaşıyoruz bence. Yani en azından benim için öyle oldu. Çok fazla olgunlaştım bu süreçte.
Sınavımın açıklanmasına 8 gün kaldı. Umarım her şeye “rağmen başarabildim” diyebilirim.
Okuduğunuz için teşekkür ederim, hepimize bol bol şans diliyorum…
