Kendinize bir bardak çay koyun ve onu için. Tek hedefiniz o çayı yudum yudum içmek ve tadını almak olsun. Başka hiçbir şey düşünmeyin, başka hiçbir şey düşünmeyin, başka hiçbir şeye odaklanmayın. Bir bardak çayı, bir bardak çay olduğu için değil, bir bardak çayın tadını hissetmek için yudumlayın. Göreceksiniz ki asıl “çay içmek” eylemi gerçek bir eylem haline gelecek. Bu “çay içmek” sadece ufak bir örnek.
“Bir bardak çayı, bir bardak çay olduğu için değil, bir bardak çayın tadını hissetmek için yudumlayın.”
Yolda yürürken, duşta yıkanırken ya da kafamızı kaşırken kaç kere bunun farkında oluyoruz? Bunlardan kaçını hissederek yapıyoruz? Zamanın durmak bilmediği ve sürekli aktığı yaşamda, zamanın yavaşladığını hissedip yaptığımız eyleme odaklanıp kaçının farkında oluyoruz? Acısıyla, zevkiyle…
“Zamanın durmak bilmediği ve sürekli aktığı yaşamda, zamanın yavaşladığını hissedip, yaptığımız eyleme odaklanıp kaçının farkında oluyoruz?”
Zamanı yavaşlatalım. Gözümü birkaç dakikalığına kapatalım ve yavaş yavaş nefes alalım. Aldığımız her nefeste, nefesimizi dinleyelim. Gözümüzü kapattığımız zaman, zamanın yavaşladığını; açtığımız zaman, zamanın hızlandığını hissedeceğiz. Yavaşlayan zaman, yaşamın bize sunduğu zamandan daha farklı olacak. Kendi yaşantımızda ilerleyen zamanın, yaşantımızda hissettiğimiz zamana ait bir evresine geçeceğiz ve o zaman dilimini kullanacağız. Zaman, o evrende bizim için yavaşlayacak fakat aslında zaman akışında bir değişim olmayacak . Bunun asıl sebebi, kendi evrenimizde hislerimize dair kullanmadığımız zamanın biçiminin; hislerimizle olan bağlantının, gerçekliğe ait olan zamandan aynı akış içinde fakat farklı bir biçimde olması. Hislerimizin evreninde sahip olduğumuz zaman, gerçeklikle örtüşen zamanla aynı akışta. Fakat, hislerimizin evreninde yaşadığımız zamanın duygularımıza verdiği yoğunluk ve fırsattan dolayı; hislerimizdeki zaman akıcılığı, hislerimiz ölçüsünde hissettiriyor. Zaman asla değişmiyor, değişen sadece zamanın değişebilirliğinin hissiyatı oluyor. Akıp giden zamanda duyduğumuz yoğun duygular; akan zamanın yavaşlamasının hissiyatını, hislerin evreninde bize tattırıyor. Hissetmek, gerçek zamanın mükemmelliğini hissettirmek için hislerimiz üzerine gerçek zamanda mümkün olmayan yanılsama bir zaman dilimi yaratıyor. Bu zamanı hissetmeye ne dersiniz?
