Hayat ne kadar garip değil mi ? Kendimizi o kadar büyük görüyoruz ki kibrimize yenik düşüyoruz. Oysa sadece biraz düşünmek her şeyi kolaylaştırır. Daha doğrusu içimizdeki o her ne ise, onun aslında ego ile şişmiş bir yaratık olduğunun farkına varabiliriz.
Evrene bakarak başla mesela. Tek yapman gereken önce sağına dönmek, sonra soluna ve en önemli olanı yapıp kafanı kibrinden yukarı kaldırmak. Şimdi ise o sonsuz maviliği gör; güneşi, yıldızı, bulutu mavinin her tonuna şahit ol. Yağmur damlacıklarına dokun hisset. Şimdi gözlerini kapat ve derince bir nefes al sanki ilk defa alıyormuşsun gibi daha çok hisset. Kendini hisset.
Gözlerini açma ve hayallerinde uç şu an kafan karıştı ama beni dinle uç hiç bir yere sapma sadece kendin ol herkesden uzaklaş bu ilden çık bu ülkeden çık bu dünyadan çık ve şimdi arkanı dön dünyaya bak insan görüyor musun? Zannetmem çünkü insanlar aslinda o kadar küçük ki hiçbiri gözükmüyor.
işte kimi zaman çekindiğin kimi zaman kendini üstün gördüğün o insanlar bu kadar küçük işte onlara hangi boyuttan baktığın önemli aslında. Kimse senden üstün değil sende kimseden degilsin bunu unutma ve egona lütfen yenilme hep mutlu olman dileğiyle:)
