birkaç dakika önce arkadaşımın yanından kalktım. yazma fikrini bana o verdi. daha fazla içimde tutup susmayı beceremiyorum. sonu ya gözyaşı ya da ruhumun çekilmesi oluyor. günlerce içim soğuyor. bitiyorum. gülümsemelerim soluyor. kendimi de anlatamıyorum. insanların istediği gibi değilim. anlattıklarımı dinler gibi yapıp sadece yaralayacak bir şey söyleyip kaçıyorlar. üniversite. yeni şehir, hayat, insanlar, fırsatlar evet doğru ama hepsi beni sıyırıp geçiyor gibi hissediyorum. yapamıyorum yetişemiyorum. içimi döküp saçmaya ihtiyacım var artık yerim kalmadı. elimden gelecek olan şeyler bile gelmiyor. sadece oturup kitap bile okuyamıyorum öyle doluyum ki. yürürken gözlerim doluyor. hava buz gibi ama hissetmiyorum. yılların içinde olup biten her şey üstüme yıkılıyor. ben de altında kalıp eziliyorum. bütün odağım paramparça ders bile çalışamıyorum. müzik dinlemek istiyorum onda bile yıpratan bir şeyler. uyumak uyanmamak istiyorum uzunca bir süre. uykudan başka çözüm yokmuş gibi. kaçmayıp yüzleşmeye artık cesaretim yok. beceremiyorum. yüzleşmeyi bırak ayakta duramıyorum. bittim. içten o kadar eksik ve bitiğim ki bacaklarımda yürümeye mecal yok. bir şey izleyemiyorum. odaklanamıyorum. dizi arkada akıyor ben dalıp gidiyorum. içimden yemek yemek gelmiyor. sevdiğim şeyleri yapamaz oldum. o kadar kırıldım ki artık sayıp da toplayamıyorum. bugünlerim geldiği gibi düne dönüşüyor yarın beklentisi olmadan.
yorgunum
