#denedim serisi ile adı üstünde deneyeceğiz gari, okuyuverin bari ツ
Upuzun yolların tozu üzerimde…
Gündüzler, geceler boyu yürümek
Yorgunluk yok üzerimde
Vuslat mı? Asla !
Derdim, varmaktan öte.
Dönüp bakmadan geçip gittiğim yollarda, kim bilir şimdi hangi hüzünler eğleşiyor?..
Bir yerden başlamalıyım artık, korkunun ecele faydası yok…
El ‘an hayatın renksiz yüzüne diş geçirme cür ‘etinde bulunmuşken, yazmalıyım. Bi ‘ dolu kelimelerim varmış gibi yapmalıyım kendi kendime. Nasılsa, ben inanırsam olur, değil mi?
Cesur olduğumu söyleyemem ama bir ömür boyu da korkak bir tavşan gibi yaşamak istemediğimi biliyorum. Fakat kelimelerim, cümlelerim, hesaplaşma ve sorularım kimi enterese eder bilemiyorum. Bu, çok da umurumda değil şimdilik, belki ilerideki bir zamanda.
İşte o zamana dek ben kendi kendime seslenip duracak, içimin dehlizlerinde yine kendi sesimin kendime dönüşüne şahit olacağım. İç yankılarımın desibeline zaman dayanılmaz bir çığlığa dönüşür bilemem. Ama sanki şimdilik yola çıktım gibi. Sanki, hayatın bana sunduğu yeniden başlamak cesaretini buldum gibi.
Neyse… Bu yolculuğun sonunu merak da etmiyorum zaten.
Sadece yolda olmak istiyorum; geçip gitmek saatlerden, mevsimlerden, gülüşlerden, hayatın buğusu üstünde kederlerinden.
Belki, köşe başlarında yine tuz vadileri var yaraları bolca olanlara?..
Ne diyeyim; her kelime bir yolculuk…
Bilemem, belki yüzüm ekşi elmalardan daha ekşice olup asılacak…
Ara sıra da rol yapıp güleceğim belki de…
Ne gam, yollardayım işte.
Beklediğim rüzgarlar gösterecek bana yönümü. Laf aramızda, ağır bir yön bulma özürlüyüm de. Belki acemice olacak adımlarım. Belki bir âmanın adımları gibi, hikayelerim hayata dokundukça geri aksedip bana yolumu bulduracak, kim bili?
İyi ki yollar var…
İyi ki yoldayım…
✿⊱╮
İklim´in Dora´n
