SÖZCÜ gazetesi yazarı Sayın Rahmi TURAN, bugünkü yazısında “Yoksulluk kader mi” diyordu…
Gerçekten de Türkiye’de yoksulluk bir türlü makul bir düzeye çekilemiyor!
Tabii ki, işsizlik olsun, istihdam kaybı olsun, üretim kaynaklarının optimal kullanılamamasından ötürü…
Ekonomik faaliyetlerin sonucu yaratılan refah payının ülke hanehalkına adil olarak dağıtılmaması…
İşte bunlardan ötürü… Yoksulluk, Türkiye’de yıllarca böyle sürgit başımızın belası olmakta.
***
İşgüzar siyasetçilerin de bu yaşanan “yoksulluk” reelpolitiğinde payları var. “Yoksullukta eşitlik” gibi zamanında ikrar edilen martavallar yüzünden bir arpa boyu ilerleyemedik!
Gelişmişlik olsun, uygarlaşma olsun, ileri bir medeniyet devleti olmak gibi durumlarda… Ülkelerin ekonomik yapıları ve bu ülkelerin halklarının refah durumu, o ülkenin görünümü hakkında yeterince bilgi vermek için kâfi olabilmektedir.
Türkiye’de “yoksulluk”, “öğrenilmiş çaresizlik” boyutunda algılandığı sürece de aşılamayacak bir sorun olarak masada durmaya devam edecek gibi…
Vergi veren vatandaşların, “yurttaşlık” bilinciyle hareket ederek, üretilen zenginlikten neden “Adil” pay alamadıklarına kafa yormamaları da, ülkemizdeki “derin uçurumun” varlığına delalettir.
Türkiye’nin ekonomisinin yapısal sorunları olduğu kadar, “birey” olamamış, yurttaşlık bilincini hâlen yerli yerine oturtamamış bir insan profili de, yoksulluk da bir parametre olarak kenarda durmaktadır.
