Sevgi neydi? sarılmak, öpmek, iltifat etmek, kavuşmak bunlar mıydı? Bana göre bir savaştı sevgi kendime olan en büyük savaşımdı ve bu savaş da iki taraflıda galibiyet olmadı ama beraberlikte söz konusu değildi. İşte bu tür savaşlar çok ağırdır bir bedenin taşıyamayacağından fazlası. Tek başına çıkman gerekir itildiğin çukurdan, zamanı gelir çıkarsın çünkü ilk düşüşün değildir. Her itilmen seni daha da güçlendirmiş acı veren şeyleri bir bakmışsın sevmeye başlayıp büyümeye başlamışsın. Aslında büyümeyi sevmiyordum ben, sorumluluk almayı ciddi olmayı bir şeylerin üstesinden tek başına gelmeyi hiç birini sevmiyorum. Her düştüğümde biri el uzatsın diye bekledim ve yine beklerim çünkü hala tam olarak kalkmayı öğrenemedim, öğretmediler , el uzatanlar hep geri çekildi, belki de o zaman öğrendim ben güçlü olmayı. acı sevmiyorken damak tadım acıyı seviyormuş gibi her acıyı tattırmıştın . Günden güne beni yitirişini izledim bazı günler korkudan bakamadım aynalara hep dedim ki zaman birazcık zaman .günden güne arttı kinim öfkem tüm yaşattıklarını tekrar tekrar içimde yaşadım çıkamadım o dünyadan, okuduğum, her kitapta geçtiğim her sokakta seni hissettim ben senin varlığını kokunu, neydi hak ettiğim? bu muydu? umut dolu kızı yaprak döken bir ağaca döndürmek miydi? senin vasfın. bu sefer bir daha asla geri dönmemek üzere gidiyorum senden
yitirilmiş her duygu
