Aslında mutluyken ne de çabuk geçiyordu zaman, gözümüz saatte yine hava aydınlandı diye iç çekiyorduk bedenlerimiz karışmışken, şimdi niye bu zamana esir olmalar. Günler inadına beynimin içine yaşadıklarımızı kazırcasına yol alır gibi yapıyor ama biliyorum sadece yerinde sayıyor. Bu da geçecek diyor kafamın içinde milyonlarca ses işbirliği yapmışcasına, geçecek muhakkak geçecek… Ama yine benden bir şeyler eksilterek…
Bugun sensiz 1 gün daha bitti, hani derdim ya seni dünden daha çok yarından daha az seviyorum sevgilim, bilemedim ertesi günlerin özleminin bana bu kadar koyacağını. Hani ayrılıkta aşka dairdi ya bu ayrılık yakışmadı benim sana sevdama, ama ya sen, sevmişmiydin ki beni? gidişine bakılırsa ben bizi sevmiştim, sana rağmen…
