Her geçen gün yerlere çöken bedenim. Her geçen gün yaralanan gençliğim. Her geçen gün kuruyan hayallerim. Her geçen gün boşa geçen ömür. Ve sonumuzu tahmin edebiliyoruz artık. Ama buna izin vermemek için çabalayacağız. Artık hayallerimizi gerçekleştirmek için bile nice yüksek fiyatlar ödediğimizi fark ettim. Eğlenmek için, yeteneklerimizi keşfetmek için, gelişmek, geliştirmek için paranın yetersiz kaldığını gördüm hobi olarak yapmak istediklerimize bile yüksek miktarda paralar ödediğimizi gördüm. Hayallerimizi gerçekleştiremeyecek hale geldik bugün. Şehir hayatında mı bu şekilde, şehirden uzaklarda da bu şekilde mi? Bir şeyler yapmak isteyip de yapamadığımı gördükçe, yapası da gelmiyor insanın. Gezesi, göresi, keşfedesi gelmiyor insanın çünkü şehir tembelleştirdi, robotlaştırdı bizleri. Yerinden zor kalkıyor insanoğlu artık. Akşama kadar çalıştıktan sonra dinlenmek amacıyla ateş başında, sahillerde, göllerde, bayırlarda keyfini çıkara çıkara dinlenir zevk alır da yaptıklarından fakat gel gör ki beni akşama kadar çalış ve dinleneceğim derken uyuya kal. Biraz coğrafya’nın, biraz iklimin, biraz da insanın kendini önemsememesi, boşvermişliği, kendini ve çevresini düşünmemesi söz konusu. Ve son olarak; yeteneklerin, geleceğin olabilir diyerek, bu sorunların altında kalmayacağız. Kendimizi, hayallerimizi boş vermeyeceğiz, biz her şeyin üstesinden gelebilecek müslümanlarız. Hayallerimiz için, geleceğimiz için, hayatta kalabilmek en önemlisi de ayakta kalabilmek için çabalayacağız.
Yeteneklerin, geleceğin olabilir.
