Farkında değildik bazı şeylerin, önemsiz şeyleri önemli zannettik. Aslında önemsiz şeylere o kadar üzüldük ki zamanın farkına varamadık. Mesela ben geçen yıl 18 ‘idim bu yıl 19 oldum. Acılarım hep aynı belki ama ben aynı ben değilim. Eskisi kadar üzülmüyorum artık. Öğrendim düştüğümde kalkmayı. Yalnızım ben hep yalnızdım. Bir ailem var evet ama yok gibiler anlayacağınız yine kendi kendime kaldım. Belki benim gibi birçok insan vardır. Bu yüzden yazmak istedim. Umudumu hiç kaybetmedim sende kaybetme..
Yeni Bir Umut
