Karantina ile birlikte hepimiz evlerimize tıkıldık. Geçmiş o yoğun, yorgun günlerimize özlem duyduğumuz bile oldu. Bir kısır döngüden bir başka kısır döngüye dönüştü yaşam mücadelemiz.
İşsizler iş bulamayıp evde tüm gün debelenmekte, çalışlar ise evle iş arasında mekik dokumakta. Farkında değiliz belki ama bu günler bizler için bir şans niteliğinde. Peki nasıl?
Aslında hepimiz şikayetçiyizdir bir şeylere vakit bulamamaktan evet şu an vaktimiz olsa da şartlar uygun değil deriz. Kendimizden şikayet edip dururuz.
“Çok kilo aldım ama ne yapayımevde otur otur yemeğe sarıyorum şu korona bir bitsin spora başlayacağım.”
“Sigarayı bırakmayı istiyorum aslında ama evde bunalıyorum şimdi bırakırsam hepten sinir sistemim harap olur.”
Adeta değişime ayak direriz. Her zaman bir bahane buluruz. Bu günlerin aslında birer fırsat olduğunu farketmeden gündüzleri ardından geceleri karşılıyoruz.
Bu kısır döngüyü sadece kendimiz değiştirebiliriz. Bahaneleri bırakalım ve kendimizi dinleyelim. Şartlar ne kadar kısıtlı olursa olsun değişime kendimizden başlayalım. Bir çok insan gibi ömrümüzü bahanelerin arkasında tüketmeyelim. İstersek başarabiliriz. Sen yapıyormusun sanki bu dediklerini diyen arkadaşlar olucaktır. Tıpkı benim gibi. Kendime soruyorum yetmedi mi tüm gün aynı çıkmazda debelendiğin ? Herşeyi öteleyip kendine bahaneler bulduğun? Evet. Artık yetti. Artık biliyorum ki bizi sadece kendimiz kurtarabiliriz.
Yarın yeni bir güne uyanabiliriz, bahanelerimizden kurtulup çabalayabiliriz. Yada aynı soruları başka zaman sormak için rafa kaldırabiliriz. Ben yarına umutla, hırsla ve sabırsızlıkla bakmaya hazırım. Yarını umutla bekleyenlerden olmanız dileğiyle…
