Çok sinirliyim çok…
Ne söylesem ne yapsam da bu sinirimi atsam bilemiyorum.. Aslında atmak mümkün mü, onu da bilmiyorum…
Kendini savunamayan, daha doğru düzgün konuşamayan, derdini anlatamayan yavrulara tamda ilgiye, sevgiye muhtaç olduğu bir dönemde kimsin de o kırılasıca ellerini kaldırıyorsun… Kimsin ki bizim gözüne bakmaya kıyamadığımız, koruyup kollamak için canımızı vereceğimiz yavrularımıza eziyet ediyorsun… Kıyılmaz o masumlara kıyılmaz… Kıyamazsınız, vicdan yoksunları…
Bir arkadaşımın paylaştığı bir yazıyla vakıf olduğum olayda bulunduğum yerdeki, önünden defalarca geçtiğim bir kreşte çocuklara yapılan eziyeti gördüm biraz araştırınca ve arkadaşımdan öğrendiğim kadarıyla bir süre önce gerçekleşen olaylarda çocuklara yapılan işkencenin videolarını izledim hepsini izlemeye yüreğim kaldırmasa da izlediğim kadarıyla öğretmenlik mesleğinin yüz karası olan kendini bilmezleri elime geçirsem de aynısını ben onlara yapsam diye geçirdim… O yavruların ağlayışına ben dayanamadım be vicdansızlar siz nasıl dayandınız… Üstüne üstlük bu kreş uzun süre önce incelemeye alınsa da hala açık olarak faaliyet gösteriyor… Yetkilinin yaptığı açıklamada ”o öğretmenlerin işine son verdik” versen ne olur o çocuklara onu yaşattıktan sonra… O çocuklar o hale gelene kadar neredeydin… Eğitimciyim diye geziyorsunuz birde…
Ömer hazretlerinin dediği gibi, ” her işin gizli şahidi vicdandır” sizin vicdanınız rahat mı? Size bırakılan emanete ihanet ettiniz… O çocukların yaşadığı travma, pardon yaşattığınız travmayı nasıl atlatacaklar… O annelerin bedduasını aldınız artık iflah olmazsınız…
