Yaşamın şakaya gelmediğini anladığı an yaşamaya başlıyor insan. İlk nefesi ilk içten gülüşünü o anda atabiliyor. Senelerin yükünü taşımış omuzları aslında hayatın ciddiyetle yaşanması gerektiğini algıladığı anda hafifliyor.
Elbette akışa bırakmayı ve salıvermeyi bilmemiz gerektiği anlar oluyor yaşamın içinde. Ama nereden geçilip nelerden geçilemediğini görünce insan ciddiyetin içindeki espriyi de anlamaya başlıyor. Yokuşları değil de daha düz yolları seçiyorsun örneğin. Şüpheye düşürmeyen sevgiler arıyorsun, acabası olmayan ilişkiler istiyorsun. Zaten şakaya alınmış hafif bir hayatın yokuşlarla ve samimiyetsiz dostlarla dolu olduğunu görüyorsun zamanla.
Ciddileşiyorsun çünkü işin içinde şaka varken güven duygun zedeleniyor. Kulağa ne kadar ironik gelse de hayatı şakaya almak hiç yaşamamayı kabullenmeyi gerektiriyor aslında. Çünkü içinde şaka olan hayatta risk alma korkusu vardır.
Bazen korkudan açamadığın bir kapı, bazen cesaret edip içemediğin bir fincan kahve ve bazen de kurtulmaya cesaret bulamadığın o kişi. Cesur insan işidir hayatı ciddiye almak. Bir ağacın gövdesine yaslanıp tüm korkunu toprağa akıtmak. Şakaya alanlar öyle mi bastığı toprağı kirletip buna gülebiliyorlar. Sadece toprakta değil üstelik bulundukları her yeri kalpleri gibi karartıyorlarda görmezden geliyorlar öylece. Çünkü kendi köklerindeki zehirleri temizleyemiyorlar. Kendi korkaklıkları içinde yaşamla şakalaşmayı oyun biliyorlar kendilerine. Yetmezmiş gibi kısacık yaşamasıyla savaşıyor üstelik.
Yaşamla savaşılmaz arkadaşım. Riskler, hayatın gerçekleri, gerçekleşmesini istediklerin ve belki de asla gerçekleşmeyecek olanlar… Kabullenmeli insan bunları, kabullenmeli ki yaşamın ciddiyetine ayak uydurabilsin.
Kabullenmeli ki ne ömrünün ne de yaşamındakilerin şakasının bitmesini dinleyecek zamanı olmadığını anlayabilsin. Anlamak istemeyenleri de bırakın şakalaşsınlar hayatla. Çünkü ciddiye alsa bile yaşamayı öğrenmeyecek, kendini seven insan kendini benliğiyle güldürür espirileriyle değil.
Bırakın sevgisiz kalpler sizden uzak dursun, bırakın yaşamanın tadını çıkaramayanlar sizin tadınızı kaçırmasın. Özgürleşin ki yaşamanın ciddiyetinin keyfini sürün. Olgunlaşın ki köklerinin derinleşsin ve enerjinizi öyle bir yükseltin ki ona yanaşamayacak olan sadece uzaktan hayranlıkla izleyebilsin. Sizse sadece parıldayın…
