Bazı insanların ne kadar mükemmel bir iş hayatı var diyorum gerçekten başarı alanında her şeye sahip. Fakat işin gerisine baktığımda ne düzgün bir aile ilişkisi ne de arkadaş ilişkisi çünkü hayatının bütün enerjisini işine odaklamış. Önceleri bu tarz insanlara üzülüyordum ne kadar hızlı ve monoton akan bir hayat diye fakat bugünlerde özenir oldum , insan ilişkilerinde o kadar başarısızım ki ; hayat bana “insanlar” veya “kendin” diye seçenek şansı sunsa sanırım ben bencillik kraliçesi olarak kendimi seçerdim. Kendimi ve başarımı belki bu monotonluk arkadaş, akraba gibi varlıkların yerini zamanla hissettirmemeye başlar.
Ne zaman diye düşünür oldum; ne zaman girdiğim ortamda çıkıntı gibi durmak dışında bir konumum olacak . Özgüvenimi ayakta tutmaya çalıştıkça tek hissettiğim ölüm tarihini bile bile yaşatmaya çalıştığım bir hastadan başka bir şey değil. Ben de seçimimi yaptım sanırım karşı koltuğa geçip can vermesini izleyeceğim…(Teşekkürler hayatımdaki insanlar!)
