Herkese merhaba!
Yalnız olmak sizin için rahatsız edici bir durum mudur? Yoksa bundan keyif mi alırsınız?
Kendi düşüncelerimiz diğer insanların düşüncelerinden daha mı önemsiz? Neden kendi isteklerimizi, hislerimizi, düşüncelerimizi görmezden gelmek daha kolay geliyor?
Çoğu insan sırf yalnız kalmaktan korktuğu için yanında sürekli birilerinin olmasını ister. Çünkü kendisiyle baş başa kaldığı zaman ne yapması gerektiğini bilmez. Kendi düşüncelerinden korkar. Durum böyle olunca da kendisine zarar veren bir ilişkide olduğu zaman bile kolay kolay ilişkisini bitirmeye cesaret edemez. Veya ayrılık sürecini atlatmak yerine hemen başka bir ilişkiye başlama ihtiyacı duyar. Peki bu ne kadar akıllıca?
Neredeyse bir çoğumuz bu dönemlerden geçmişizdir. Fakat kendi adıma konuşayım ben yalnız kaldığım zamanlardan keyif almayı çok güzel öğrendim. Sırf yalnız kalmamak için iyi ya da kötü, yanımda biri olmasındansa evde tek başıma yaptığım şeylerden bile büyük bir haz duymaya başladım. Sadece uzanıp tavana bakıp hayal kurmak bile bana çok büyük bir keyif veriyor. Sinemaya gitmek için yanımda biri olmasını beklemiyorum mesela. Hazırlanıp süslenip çıkıp gidiyorum. 🙂
İnsanların sahte davranışlarından, samimi olmayan hislerinden, varmış gibi görünüp aslında hiç olmayışlarından, sadece onlara sevgi verdiğin sürece yanlarında olmanı istemelerinden çok fazla sıkıldım. E bu da yalnız olmayı sevmeme sebep oldu. Bana öğrettikleri en güzel şey de buydu…
Rahatsız edici yanları tabii ki var. Bazen çok fazla düşündüğün zamanlarda seni büyük bir girdabın içine sürükleyebiliyor. Ama bunun dengesini ayarlayabildiğin zaman yalnız kalmaktan keyif almamak imkansız bence. 🙂
Lütfen kendinizle vakit geçirmekten korkmayın… Deli gibi müzik dinleyin, kahvenizi yapıp kitabınızı okuyun, gece uykuya geçmeden önce biraz gün içerisinde yaptıklarınızı düşünün, kendi hislerinizi önemseyin… Kendinizi sevin, bir şeyler yapmak için yanınızda birinin olmasını beklemeyin…
Kocaman sevgilerimle! 🖤
