Hayatına girdiğim herkesten özür dileyerek başlıyorum bu mektubuma.
Acısını doruklarda yaşadığım bir hayat, ki beterdir derler hayat acılar çekene. Öyle de. Çoktandır düşünüyordum gitmeyi sonunda cesaret edip gidiyorum. Giderken de hayattaki son sorumluluğumu yerine getiriyorum yani bu mektubu yazmak. Ne zormuş bunları yazıp veda etmek. Hiçte sevmem vedaları.
Neyse sevgimin gücünün beni bu aşamaya getirdiği için öncelikle senden özür diliyorum. Aklımdan çıkmayan adın, gün geçtikçe artan hasretim artık dayanılmaz boyut kazandı. Çok seviyorum ama olmayınca olmuyor işte. Hayata tutunamayanlardan olmak üzücü. Fakat ölmek bana iyi gelecek inanıyorum buna. Giderken aklımda sen olacaksın. Bundan sonra sana olan sevgimi ölümle yaşatacağım.
Gitme desen gitmezdim ama artık geç, çok geç bunları okurken çoktan gitmiş olurum. Bir gün beni unutursun, adımı bile. Ama yaşattığın mutluluğun sıcaklığı ve sana olan sevgimin saflığıyla öleceğim. En acı dertlerin reva görüldüğü yorgun bedenimi ölümle kurtaracağım. Ve öldüğümde çok mutlu olacağım.
Artık sona doğru yaklaşırken şununda bilinmesini isterim; Tamamıyla açık bilinçle ve kendi hür, özgür iradem ile aldığım bi karar ile yaşantıma son verirken kimsenin kendini suçlu hissetmesini istemem. Gittiğim yerde seni bekliyor olacağım.
Kavuşmak dileğiyle..
#astrapedo
