Ve Sonra…
Geriye kalan kalp; bomboş!
Geride kalan ruh; bombok!
Geriden gelen zaman;
Geleceğe giden yol’da geçmişini aradığı için bir boşluğa düştü.
Düştüğü karanlık boşluk; bir türlü içinden çıkamadığı ‘bok çukuru’ydu.
Gelmişine geçmişine sövdü,
Dizlerini dövdü,
Bok’a battıkça battı.
Boktan bir durumdu; Zaman kayıp’tı.
Hayatın o’na yaptıkları çok ayıp’tı.
Ayıp’ın yolları da kayıp’tı.
Geriye kalan ‘bomboş’ kalbini,
‘Bombok ruh’una rağmen seviyordu.
Boşluğa seslendi…
Sesi çukurda ‘cesaret duvarı’na aksetti
Ve
Birden kalbin sızısı nüksetti.
Gelmişine geçmişine,
Yanlışı seçmişine,
Kızılcık şerbeti içmişine,
Dostuna – eşine;
‘Gelirse işine?!.
Herkes baksın kendi işine gücüne…’ dedi
Ve
Gitti hayallerinin peşine.
İklim´in Dora´n
