Ve Hazır Olana Kadar Sesi Duymayacaksınız.
# Yüzyıllar boyunca biz yetişkinler oyuncak arabalarla oynadık ve birgün içinizdeki şu sorunun farkına vardık. Gerçekten bunun için mi yaşıyoruz? Bu sorunu farkına vardığımızda çocuk olmayı bıraktık. İçsel dünyanın kapısını açan huzur dolu ebedi dünyanın kullanım kılavuzu ve yaşam ışığının kaynağı, sevgi dünyanın kapısını açan, ruhun derinliklerine giden yolu gösteren bir soru.
#Gerçekten bunun için mi yaşıyoruz ?
Peki nereden geliyor düşünceler. Bilimkurgu gibi gelebilir. Önseziniz doğru olabilir mi? Evet sonsuza kadar yaşayabilir miyiz?
#Dünyaya geldiğimizden bu yana sadece dış dünya ile ilgilendik.
Düşünceler en derinden gelir onların içimizde ebediyen var olduğu gizli bir yer var. Geri kalan her şeyin boş olduğunu anlatmaya çalışarak sürekli olarak bizi çağırır.
Bizi çağıran sesi duyabilir miyiz? Belki evet belki hayır. Duymak isteyen kalpler sesi duyabilir. Peki nasıl duymak isteyeceğiz? Sonsuz evrenin kısacık hayatının içinde. Ben kimim dedim kendime. Her doğum ilkbaharın mis gibi kokan çiçeklerinden gelen taze bahar kokusu gibi. Ya ölüm sonbahar sessizliğinde sararmış yaprakların toprağa usulca düşmesi gibi.
Hiç birşey boşuna var olmamıştır. Hissettiğimiz linear zaman akışında. Herşeye bir anlam yükledik güneşin doğuşuyla batışı arasında. Ama gerçek anlamı bulamadık nice yıllardır içimizde gizli olan. Aksın tüm evrendeki sevginin gücü, insanlığı var oluşun esas amacına görürsün bizleri. Dinsin gözyaşlarımızdaki acı. Birlik ve beraberlik getirsin yeni doğan güneş. Koşalım kurcalayalım birbirimizi atalım tüm bencilliklerimizi. Berrak bir ırmakta parlayan taş gibi, suyun sesindek huzur gibi. Kapatalım gözlerimizi dinleyelim iç sesimizi.
