Vazgeçersin Bazen…
Susar ve vazgeçersin bazen…
Hasretle susar ve içine konuşursun sustuklarını.
Hararetle susar ama bir damla bile içmezsin konuştuklarını.
Susar ve terk edersin bazen…
Sevdiğini, öfkeni, özlemini, nefretini kendine söyler, yine kendin dinlersin.
Yorulmuşsundur çünkü anlatmaktan.
Sessizce kaybolmak, her yerden ve herkesten gitmek istersin daha fazla konuşmadan.
Yüreğinde ne zamandır hazırladığın bavulunu alıp, yok olmak istersin ortalıktan.
Çünkü zaten her şeyden vazgeçmişsindir çoktan.
İçine ağlar, içine atar, içine haykırırsın ümitsizliğini.
Çünkü bozmak istemezsin terk etmenin sessizliğini.
Anlatamamak değildir aslında derdin,
Anlaşılamamak çok zor diye çekip gitmelerin.
Vazgeçersin Bazen…
Herkesin içinde ve her şeyin ortasında kimsesiz.
Bir adım bile atmadan gidersin bazen kırgın, kızgın ve sessiz.
Ama üzülme, hiç ummadığın anda gelir gerçek aşklar
Çünkü hayat bazen ‘bitti’ dediğin yerde başlar.
