Bazen kelimeler bile yetmez düşkünün yorgunluğuna …hayatı sade bir yaşamdan ibaret olan ama varlığı çekilmez olan o kişi, saklanma çık artık herkese ördüğün duvardan sen çıkmasan bile seni bulurlar, kaçarsan seni yakalarlar, karşı çıkarsan bin misliyle sana cevap vereceklerdir, bu labirentin içine düşenin hiçbir çıkışı yok, benim umuda ihtiyacım var diyorsan…dertte dermanda sendedir, sen sadece işi daha da zorlaştırıyorsun, karşına çıkan engellerin seni yıkmasına izin ver, verki bi daha asla aynı hataya düşmeyesin ya da engellerin önünde büyük bir cesaretle durki onların yıkılmalarını izle seçim senin ayağa kalk ve tekrar düşmeyi ve düştükçede ayağa kalk , o zaman engeller seni değil sen engellere engel olursun, saklandığın yerden çıkart o gülümseyen etrafa neşe saçan çocuğu… etrafa gülümse ne yaşayacaksanda içinde yaşa çünkü sana yardım edecek hiç kimseyi bulamayacaksın, Bu yolda yalnız yürüyecek ve yalnız öğreneceksin seni senden daha iyi anlayacak hiçkimse yok, darbe alki hissizleşesin bir sonraki darbe sana değil onlara ulaşacak bırak seni güçsüz sansınlar, sense öyle bir ilerleki hem hissettirme hemde hata yapmaktan korkma , bir gün senin başını öne eğdirenler değil senin önünde eğilenler olacak…Yeniden doğacaksin ve ışığın herkesin gözlerini kamaştıracak…
"Var olmanın çatı katı"
