Ne zaman uzun olur geceler? Çok mutlu olduğumuzda mı yoksa kendi acılarımız içinde kıvranırken mi uzun olur geceler ben hala anlamadım gerçekten ne zaman uzundur.
Duyuyorum kendimi uzun bir kış gecesinde, gerçekten bu ben miyim yoksa olmasını istediğim kişi mi, evet uzun bir gece de yazıyorum bunu dışarıda yağmur ve hafiften rüzgarın sesi, pencereden gelen gecene bakıyorum. Herkesin bir acelesi var gibi koşar adım yürüyorlar. Birini fark ettim yavaş yürüyordu. Birazdan kim olduğunu fark ettim yaşlıdan bir adam şemsiyesi elinde fakat açmamıştı. Başta anlamsız buldum fakat sonra anladım ki yağmurun tadını çıkarmak istiyor gibiydi belkide umursamıyordu bilmiyorum. Hepimizin koşar adımlarla bir an önce kurtulmak istediğimiz yağmur onda başka bir anlam ifade ediyordu. Şimdi daha iyi anlıyordum evet biz bütün güzelliklerden bu şekilde kaçtık ve uzaklaştık, şimdilerde ise bir anlık bir mutluluk peşinde ömür veriyoruz.
Her zaman böyle mi olacak diye düşünüyorum. Ne zaman farkında olacağız hayatımızda ki güzellikleri, kaybettiğimizde mi diye düşünüyorum ve anımsıyorum bu sessiz gecede aslında ben de her zaman böyle yaptığımı.. oysa şimdi ne kadar çok isterdim bu hüzünlü pencereden bakmadan önce güzel olan her şeyin kıymetini bilmeyi, ne yazık ki artık geri dönüşü olmayan bir şey istiyorum.
İçeriden en derinden bir vızıltı duyuyorum. Eskiden atların ayak sesleriyle yankılanan bu yer artık sessiz çığlıklar içinde yitiriyor geçmişini… evet işte o an geçmişin peşini bırakmayı düşündüm. Olmayabilir, istediklerim fakat bunun hayallerimi ve umutlarımı kırmasına asla izin vermeyecem diyorum.
Biraz önce ıslanacağı bildiği halde yağmurun tadını çıkaran ya da umursamadan yoluna bakan yaşlı adam gibi ne olursa olsun asla vazgeçmeyecektim kendimden, dünyamdan hatta yaşamaktan.. yağmurda ıslansam da mutlaka o yolda yürümekten..
