hayallerinizi kırılınca “üzüntü” diye bir ses çıkar ve bu sesten nefret eder insanlar. ilginçtir ki bu dünya’da yazılı olmayan kurallar kalıplaşmıştır ve yazılı olanlardan daha fazla rağbet görmüştür çoğu zaman. eski orta asya bozkırlarında yazılı olmayan kurallara uymamanın cezası genellikle alfabe yüzü göremeden ölmek olurdu. yine yerli güney amerikası’nda anayasa yoktu ama tanrılara kurban vermek bir yasaydı. modern toplumun yazılı olmayan bir kuralı da kimse çok iyi bir dostsunuz diye şöhret yoluna adınızı kazımaz, çok iyi dostların yüzü genelde rushmore dağında sergilenmez ve geçmişte şakalaştığınız insanlar şaka gibi davranmaya başlar. dünya bir simülasyonsa bu hayatı çok asosyal biri kodluyor olmalı ki gözyaşını gördüğüm insanlar kahkahalarında adımı bile anmaz olmuştu. kendini üzüm sanan ve benim tane tane üzüleceğimi düşünen herkes ise bir üzüm “çöpü” olduğunun farkında bile değildi.
