Biraz alkollüyüm ve yazma isteğimi durduramıyorum, şişede son kalan votkayi içtim, biraz daha olmasını çok isterdim, ailemden birilerini görmeyi de çok isterdim, özellikle annemi, ona çok çektirdim, ama şuan onu görmeyi herşeyden çok isterdim, sarılmayı ve ondan özür dilemeyi, yapayalnız hissettiğimi, bambaşka bir şehirde kimsesiz kaldığımı söylemeyi çok isterdim, anne ben çok üzgünüm demek isterdim, eşimi çok seviyorum ama üzüldüğümde onun omzunda ağlamak istemiyorum hep yaptığım gibi yalnız ağlıyorum ve mutluyken insanların yanında olmak istiyorum demek isterdim anne sana ihtiyacım var demek isterdim, kardeşime sarılmak isterdim ve ona anlatmak isterdim, babama sarılmak isterdim ona herşey için teşekkür etmek isterdim, Ben çok yalnız hissediyorum diye bağırmak ve kendimi bir an önce kendime getirmek isterdim, anlamıyorsun mayomnez, asla anlayamazsın ne kadar zor olduğunu, psikolojik açıdan o kadar zorlanıyorum ki, uykularım bölük pörçük, şuan saat 03.28 ve uykum yok mutfakta davlumbazin ışığında ağlıyor ve bu yazıyı yazıyorum, gücümü biliyorum bu yüzden güçsüzken kimseye kendimi göstermeyi sevmiyorum. Güçsüzken görürlerse, güçlüyken bununla vururlar diye, buda annemden hatıra bana, en mutlu anımda vururdu beni en güçsüz zamanlarımla, yine de şimdi olsa da kokusunu içime çeksem diyorum işte, bağırmak istiyorum dünyaya Allah için kalbimi kırmayın! Ya da inandığınız şey her ne ise onun için kalbimi kırmayın diye, kırılması an meselesi toparlanması günler sürüyor, ve bu beni darma duman ediyor. Kimseyle görüşmek istemiyorum, eve kapatıyorum kendimi, ve bu zamanlarda muhtemelen mayomnez beni “ cahil, pis, hiçbir işe yaramayan,salak” bir kadın gibi görüyor hatta benden soğuyor, onun benim çalışmamı istediğini biliyorum, çalışmayı bende istiyorum, ama ona yükmüşüm gibi hissediyorum ve bu his benim içimden mi gekiyor yoksa mayomnez yüzünden mi böyle hissediyorum bunun ayrımını yapamıyorum. En kısa sürede işe gireceğimi hissediyorum, ve maalesef iş yerinde yaşayacağım zorluklarda da bunları tek başıma atlatmak isteyeceğimi biliyorum, bu hayatta en sevmediğim şey bana boşver denmesi, çünkü ben üzgün olduğum bir olayı anlatıyorsam anlattığım kişi benim için çok değerlidir. Bana boşver derse bir daha ona asla güçsüz yanımı göstermem. Kendi üzüldüğüm noktayı daha iyi bilirim ve ilacı da bendedir, onarırım. Şuan onaramamanın nedeni ise ilk defa böyle bir olayda olmam ve gerçekten ailemden kimseyi göremiyor oluşum. Keşke yakında otursalardi, keşke daha güçlü olsaydım. Alkolün etkisi azalıyor, gidiyorum 👋
Uyumuyor olmam bile beni huzursuz ediyor
