Göz açıp kapama süresi kadar olan hayatı açgözlülükle sahiplenmiş bir durumda her şeyin hâkimiyetini üstlenmiş küstahlığı ile boy gösteriyordu yeryüzünde.
Sevgiden, merhametten, adaletten uzak; hırsa, öfkeye, bencilliğe bürünmüş ruhlarımız ile gözlerin, kibirlerin, egoların oluşturduğu savaşları kol geziyoruz aramızda.
Oysa kardeşi kardeşe, evladı anneye, insanı insana, insanlığa düşman eden bu koca dünya büyütülmemeliydi gözde bu denli.
Zira burası dünyaydı, ölüm vardı ve “Ölümün olduğu bir dünyada hiçbir şey çok da ciddi değildi.”
Unutmamalıydık, unuttuk.
