Umut her mevsim yeşil kalan otlar gibidir biçtikçe daha gür fışkırır..Tıpkı tutsak kaldıkça hürleşmek için çırpınan kuşlar gibi..yüksek tepelerinden ışıklarına bakarken şehirlerin yalın ayak bastığımız kumlarda gibi sıcacık dalarız bazen. Ve bir çocuğun gözlerine bakar gibi ilham alırız.Ama umudun yükseklik korkusu yoktur olsaydı sadece gökdelenlerde oturanlar gülümserdi hayata…gece kondulardan barakalardan haberimiz varda uzaktan bakıyoruz,neye sevinirler neye üzülürler geçim derdinden gayrı onu bilmiyoruz.Yaşama sevincinin kardeşi umut el ele kol kola çıkabilecekler mi bu yalan dünyanın devrik düzeninden bilmiyoruz.Yaprakları dökülmüş ağaçlar gibi bahar gelsin diye sabırsızlıkla bekliyoruz.Bahar bizim umutlarımızla besleniyordur belkide ondan küsmek yok.Adalet yaşamın neresinde yolun sonunda göreceğimizi söylüyorlar.Gökyüzü hepimizin evet ama aynı gökyüzünden aynı nefesi almak mümkün mü..Sormaktan vazgeçmiyoruz vazgeçmedikçe umudumuz hep olacak..Sevgiden beslenen gönüllerin dili naiftir,kalemi ise dik duruşlu ve mağrur.Bu dünyadan öylece geçip gitmek olmaz.Diyecek sözümüz olmalı..Bu gözler bu kulaklar anlamlı bir yolculuğun yoldaşları..Öylece görmedim duymadım bilmiyorum demek acizlik olur.Güzel günler beklesin bizi aydınlık yollar Herkese selamlar sevgiler♥️
İlginizi Çekebilir
