Çin, demokrasi ve insan haklarının olmadığı totaliter Kızıl faşist bir devlet BM daimi üyelerinden Çin’in Uygurların insan haklarını ihlal ettiği gerekçesiyle İngiltere, ABD,Kanada… gibi demokrasi ve insan haklarının olduğu.. ülkeler Doğu Türkistan ve Tibet’teki ÇKP yöneticilerine Chen Quanguo’ya yakalama kararı çıkarmıştı.Kanada Parlamentosu Uluslararası İnsan Hakları ve Uluslararası Kalkınma Alt Komitesi, Çin’in Doğu Türkistan’daki Uygur Türklerine yönelik baskı ve asimilasyon politikalarını soykırım olarak tanımıştır.Ayrıca ABD Temsilciler Meclisi, Doğu Türkistan( Uygur Özerk Bölgesi)’ndeki Uygur Türklerine yönelik baskı politikalarından dolayı Çinli yetkililere yaptırım uygulanmasını öngören yasa tasarısını kabul etmişti.
Dünyanın demokratik insan haklarına duyarlı 39 ülkesi Çine Doğu Türkistan’daki toplama kamplarında zorla tutulan Uygurların derhal serbest bırakılması çağrısında bulunmuştu..Bu ülkeler ABD, Arnavutluk, Avustralya, Avusturya, Belçika, Bosna Hersek, Bulgaristan, Kanada, Hırvatistan, Danimarka, Estonya, Finlandiya, Fransa, Haiti, Honduras, İzlanda, İrlanda, İtalya, Japonya, Letonya, Lihtenştayn, Litvanya, Lüksemburg, Marshall Adaları Cumhuriyeti, Monaco, Nauru, Hollanda, Yeni Zelanda, Kuzey Makedonya, Norveç, Palau, Polonya, Slovakya, Slovenya, İspanya , İsveç, İsviçre, İngiltere
Uluslararası Ceza Mahkemesi(ICC)’ye önemli kanıtların bulunduğu bir başvurda bulunulmuş Suçlamada, “insanlığa karşı işlenen suçlar kapsamında bir milyondan fazla Uygurun ‘yeniden eğitim kamplarında’ adlı Çinin Nazi kamplarında tutulduğu ve kadınlara işkence, cinsel istismar ve zorla kısırlaştırma yapıldığı” ileri sürülüyordu.ICC Başsavcısı Fatou Bensouda Çinin baskısıyla dava açılması isteğini red etmişti. Uluslararası Ceza mahkemesi başsavcılığı red kararında şunu gerekçe göstermişti.” ileri sürülen suçların ICC’yi tanımayan bir devlet olan Çin topraklarında işlenmesi ve yeterli sağlam kanıtlar olmadığı gerekçesiyle””Mahkemenin bölgesel yargı yetkisini kullanmasına yönelik bu ön koşul, iddia edilen suçların çoğuyla ilgili olarak yerine getirilmiş görünmüyordu ve davanın devam etmesi için kesin bir dayanak yoktu” denildi.Halbuki BM Soykırım Sözleşmesinin Soykırım Suçunun Önlenmesi ve Cezalandırılmasına Dair SözleşmeMadde II
Bu Sözleşmede soykırım, ulusal, etnik, ırksal veya dini bir grubu tamamen veya kısmen yok etme niyetiyle işlenen aşağıdaki eylemlerden herhangi biri anlamına gelir:
- Grubun üyelerini öldürmek;
- Grup üyelerine ciddi bedensel veya zihinsel zarar vermek;
- Grubun fiziksel yıkımını tamamen veya kısmen meydana getireceği hesaplanan yaşam koşullarını kasıtlı olarak uygulamak;
- Grup içinde doğumları önlemeye yönelik önlemler almak;
- Grubun çocuklarını zorla başka bir gruba nakletmek.
Çin işgali ve ardından Bağımsızlık için verilen mücadeleler: 1884-1949
1884’te Mançu İmparatorluğu, sekiz yıl süren savaşın ardından Doğu Türkistan’ı resmen işgal etti ve ilhak etti. Bölge, 18 Kasım 1884’te “Sincan” (“Yeni Bölge” veya “Yeni Sınır” anlamına gelir) olarak yeniden adlandırıldı.
1911 Han Çin devriminin ardından Doğu Türkistan, Mançu hükümeti tarafından bir Çin kolonisi olarak terk edildi. 12 Kasım 1933’te Uygurlar, Kazaklar, Kırgızlar ve diğer Türk halkları Çin’in sömürgeleştirilmesine karşı ayaklandı ve Doğu Türkistan Cumhuriyeti’ni kurdu. Bu cumhuriyet, 16 Nisan 1934’te Çin askerleri tarafından yok edilmesiyle kısa sürdü.
1934-1943 arasında Doğu Türkistan, bugün yürürlükte olanlara benzer baskıcı politikalar uygulayan ve 100.000’den fazla Uygur ve diğer Türk halkını öldüren tasfiyelerin başkanlığını yapan Çinli bir savaş ağası Sheng Shicai tarafından yönetildi.
12 Kasım 1944’te Uygurlar, Kazaklar, Kırgızlar, Özbekler ve Tatarlar yeniden bağımsızlıklarını ilan ederek Doğu Türkistan Cumhuriyeti’ni kurdular (1944-1949). Başlangıçta Sovyetler Birliği tarafından desteklenen Doğu Türkistan Cumhuriyeti, 1946’da Dış Moğolistan’ın bağımsızlığı karşılığında verdiği tavizlerin bir parçası olarak terk edildi.
27 Ağustos 1949’da Doğu Türkistan Cumhuriyeti liderlerinin hayatına mal olan gizemli bir uçak kazasının ardından Çin Halk Kurtuluş Ordusu Doğu Türkistan’ı işgal etti. Stratejik liderliğini kaybetmiş bir ulusa karşı 13 Ekim 1949’da başlayan bu işgal, 22 Aralık 1949’da başarılı oldu.
Doğu Türkistan ve modern Çin devleti: 1949-2009
Bu yıllar başlangıçta Doğu Türkistan’ın işgalinin direniş üzerindeki baskılar, bölgeye zorla Han Çinlileri göçü politikaları ve Lop Nur sahasında tekrarlanan nükleer testlerle pekiştirildi. Bu yıllar, yaşam koşullarına karşı Uygur protestoları sırasında ve sonrasında kullanılan ölümcül güç ve keyfi tutuklamalarla karakterize edildi. Bu tür tutuklamalar sıklıkla toplu yargılamaların ardından infazlara yol açtı. Bu 1990’dan 2009’a kadar yoğunlaşarak Çin’in Uygurlar, Kazaklar, Kırgızlar ve diğer Türk halklarına karşı işlediği mevcut suçlara zemin hazırladı.
Giriş
Çin Komünist Partisinin bu yıllardaki eylemlerinin temel motivasyonu olarak iki önemli faktör anlaşılmalıdır.
Birincisi, Doğu Türkistan’ın doğal gaz ve petrol kaynakları Çin’deki toplamın tahmini üçte birini oluşturmaktadır. Doğu Türkistan ayrıca büyük altın, uranyum ve diğer metal kaynaklarına sahipken, iklim pamuk yetiştiriciliği için caziptir. Bu nedenle bölge, Çin’in ekonomik güvenliği açısından hayati önem taşımaktadır. Çin Komünist Partisi 1949’da bunun çok iyi farkındaydı: Stalin ile ÇKP heyeti arasında o zamandan beri gizliliği kaldırılan bir görüşmenin mutabakatında Stalin, Doğu Türkistandaki’ petrol ve pamuk yataklarına ve Çin’in bunlara olan ihtiyacına dikkat çekti. Doğu Türkistan artık Çin’in Kuşak ve Yol (eski adıyla Tek Kuşak, Tek Yol) dış politika girişiminde çok önemli bir halkadır. Bu girişim, Orta Doğu ve Avrupa’yı altyapı, yatırım ve ticaret yoluyla Çin’e bağlamayı amaçlamaktadır. Buna göre, mevcut Çin hükümeti, temel ulusal savunma önceliklerinden biri olarak “Doğu Türkistan’ın kurulmasını engellemeyi” ilan etti.
İkinci olarak, 1949’da Doğu Türkistan’daki Han Çinlilerinin sayısı diğer kültürel kimliklerinkinden önemli ölçüde daha düşüktü. 1944’te Uygurlar, Doğu Türkistan nüfusunun dörtte üçünü oluşturuyordu; buna Kazakların, Kırgızların ve diğer Türk halklarının nüfusunun yüzdesine eklenmek zorunda, bu da Türk nüfusunu% 90’ın üzerinde yapıyor. 1949’da Stalin, Han Çinlilerinin oranını% 5’e koydu ve Çin Komünist Partisini, toprağı daha etkin bir şekilde ilhak etmek için göç yoluyla% 30’a çıkarmaya teşvik etti.
Dirençle ilgili ilk baskılar
Çin işgaline karşı direniş acımasızca bastırılmış görünüyor. 1 Ocak 1952 tarihli bir Urumçi Radyosu raporuna göre, Doğu Türkistan’da toplam 120.000 “Çin düşmanı” ortadan kaldırılmıştı. Aynı radyo istasyonundan Mart 1954’te yayınlanan bir başka haberde, Doğu Türkistan’da 30.000 yerel karşı devrimci isyancının öldürüldüğünü ve toplam 150.000 kişinin öldürüldüğünü söyledi.
1962’de 60.000’den fazla Uygur ve Kazak, Çin Komünist Partisi politikaları ve sınırın kendi taraflarında daha iyi yaşam koşullarına sahip Sovyet reklamları nedeniyle Çin’den Sovyetler Birliği’ne kaçtı. Sınır beş gün boyunca açık kaldı ve ardından Pekin hükümeti tarafından zorla kapatıldı. Bu, 1962’de Ghulja Şehrinde Çinli askerlerin protestoculara canlı mermilerle ateş ettiği gösterilerin sahnesini hazırladı. Hayatta kalan görgü tanıklarına göre, yüzlerce Uygur ve Kazak öldürüldü.
Devlet tarafından yönetilen Han göçü
1950’den itibaren Çin Komünist Partisi, Han göçünü Doğu Türkistan’a yönlendirdi. 1959 ve 1960’ın her birinde, Doğu Türkistana gelen Han göçmenlerinin sayısı, hem partilerin emri altındaki nüfus akışları hem de özellikle “İleri Büyük Atılım” ın neden olduğu kıtlık nedeniyle 800.000’in üzerindeydi. 1975’te Han nüfusu yaklaşık 5 milyona ulaştı.
Bu bugün de devam ediyor: 2015 ve 2018 yılları arasında 2 milyona kadar sakin Doğu Türkistan’daki Han çoğunluklu bölgelere eklenmişken, bu bölgelerdeki nüfus artış oranları diğer bölgelere göre neredeyse 8 kat daha yüksekti.
Nükleer testler ve zararlı etkileri
Çin, 1964’ten 1996’ya kadar Doğu Türkistan’da Lop Nur sahasında 46 kasıtlı nükleer test gerçekleştirdi. 18 Mart 2009’da Profesör Takada tarafından bir nükleer forumda, bu testlerin büyük olasılıkla 190.000 ila 750.000 arasında, çoğu Uygurların ölümüne neden olduğu ortaya çıktı. Yaklaşık 1,2 milyon kişinin lösemi, katı kanserler ve fetal hasarı tetikleyecek kadar yüksek dozlar aldığına dair “muhafazakar minimum” bir tahmin sağladı. Doğu Türkistan(Uygur Özerk Bölgesi) tıbbi kayıtlar, kanser oranlarının ulusal ortalamadan% 30-35 daha yüksek olduğunu gösterdi.
Uygur ve Türk kültürel kimliğinin bastırılması, ardından protestoları bastırmak ve anlaşmazlıkları susturmak için bir strateji olarak ölümcül güç, keyfi tutuklamalar ve infazlar
1990’lardaki olayları ayrıntılı bir şekilde açıklamak önemlidir, çünkü bunlar, o zamandan beri gerçekleşen soykırıma çok önemli bir bağlam sağlar. 1990 yılında, Uygurların çoğunlukta olduğu bir kasaba olan Barin’de yaklaşık 200 erkek, Uygur kadınlarına uygulanan zorunlu kürtaj ve zorunlu çalıştırmayı protesto etmek için yerel yönetim ofisine yürüdü. Bunu Çin silahlı polisi ile çatışmalar izledi. Bunlar, Çin ordusu isyanı bastırmak için önemli sayıda asker konuşlandırana kadar sonraki birkaç gün boyunca devam etti. Bu, Barin ayaklanması olarak tanındı. Birkaç düzine Uygur ölümü yaşandı. Daha sonra çevrimiçi olarak yayınlanan bir Çinli resmi gazeteye göre, Barin ayaklanmasının ardından 3000’den fazla Uygur sivil tutuklandı ve 200’den fazla sivil idam edildi.
Bu olaylar, Çin hükümeti içindeki sertlerin Uygur ve Türk din özgürlüğü ve kültürünü çok daha sert bir şekilde çökertmesi için katalizör oldu. Tüm özel dini okulları bulmak ve yok etmek için resmi bir politika oluşturuldu. Binlerce imamın sorgulanması, birçoğunun görevden alınmasına ve geri kalanın da “eğitilmesine” neden oldu. İnşaatı devam eden camiler kapatıldı ve mevcut camilerin onarım çalışmaları durduruldu. Ek olarak, Doğu Türkistan (Uygur Özerk Bölgesi ) Halk Kongresi, protestoları düzenlediği iddia edilen kapsamlı kuralları kabul etti. Bunlar, diğer konuların yanı sıra, başvurunun amacını, katılımcı sayısını ve sloganları gerektiren tüm yürüyüşler veya gösteriler için önceden izin gerektiriyordu. “Devletin birleşmesini tehdit edecek, minzu dayanışmasına zarar verecek veya devletin, toplumun veya kollektifin çıkarlarını tehlikeye atacak” hiçbir protestoya izin verilmeyecekti. Bunlar makul bir şekilde açık bir toplumda protestoları düzenlemeyi iyi niyetle hedefleyen politikalar olarak tanımlanamaz. Aksine, bu kurallar yasal protestoları durdurmayı ve gelecekteki herhangi bir protestoyu yasadışı hale getirmeyi amaçlamaktadır.
1993 yılında, Uygur Özerk Bölgesi Halk Kongresi, ebeveynlerin ve velilerin reşit olmayanların dini faaliyetlerde bulunmasına izin vermesini yasaklayan Küçüklerin Korunması Yasası için Uygulama Önlemlerini kabul etti. Çin’in geri kalanına benzer bir kural uygulanmaz.
1994 yılında, Ghulja’daki bir grup Uygur, meshrep adı verilen geleneksel bir sosyal organizasyonu yeniden canlandırmaya karar verdi. İşlevleri, müzik ve dansı paylaşmak, İslam hakkında daha fazla şey öğrenmek ve birbirlerine hesap sormaktı. Bunlar, bölgede birkaç düzine üyelikle birlikte 400 meshrep ile hızla çoğaldı. Bunlar başlangıçta alkol, sigara ve uyuşturucu kullanımını azaltmayı amaçlıyordu ve bunu yapmayı başardılar, ancak ayrıca Uygurlara kendilerine yardım etmek için kolektif bir kapasite duygusu verdiler. Ancak hükümet, sorgulama için hareketin kurucularından birini ve seçilmiş liderini gözaltına aldıktan sonra ve ertesi gün genç Uygurların protesto gösterisinin ardından tüm meshrepleri yasakladı.
Meshreps’in seçilmiş lideri bir gençlik futbol ligi düzenledikten sonra (askeri yetkililer futbol sahasını işgal etti ve olmasını önlemek için tüm yerel okullardan kale direklerini kaldırdı), tekrar sorgulanmak üzere alındı. Ertesi sabah yüzlerce kişi sokaklarda huzur içinde yürüdü. Dağıldıktan sonra, gün ortasında keskin nişancıların çatılarda dikkat çekici bir şekilde durduğu görüldü ve silahlı polis, ana kavşaklara dikenli tel bariyerler koydu.
Bu olayların ve Ramazan ayında camilere düzenlenen ve onlarca kişinin tutuklandığı bir dizi baskının ardından, 5 Şubat 1997 sabahı Ghulja gösterisi başladı. En az 500 adam ilçe merkezine yürüdü. Bu kez polis tarafından köpeklerle isyan teçhizatı içinde karşılandılar ve bir süre sonra kalabalığa canlı kurşun sıktı. Hem göstericiler hem de seyircilerden 500’e kadar tutuklama yapıldı. 300-400 kişilik bir grup buzlu suyla yıkandı ve iki saat dondurucu soğukta tutuldu. Sonuç olarak, birçok kişi donma nedeniyle ayaklarının ve ellerinin kesilmesini gerektirdi.
Önümüzdeki iki hafta boyunca yetkililer, bu gösterileri düzenleyenler için yakındaki kasaba ve köylerde kapsamlı aramalar yaptı ve keyfi tutuklamalar gerçekleştirdi. Tutuklananların sayısının tahmini 3.000’den 6.000’in üzerine çıktı ve birçoğunun haftalarca veya aylarca hiçbir suçlama olmaksızın tutuklandığına ve işkence gördüğüne dair güvenilir kanıtlarla birlikte.
Bu aramalar sırasında yargısız infaz yapıldığına dair pek çok inandırıcı iddia var. Uluslararası Af Örgütü, kullanılan işkence yöntemlerinin saldırı köpeklerini; ağza, buruna veya genital organlara kimliği belirsiz enjeksiyonlar, biber veya toz kırmızı biber sokulması; ve at kılı veya tellerin penise sokulması. Yetkililer, “ayrılıkçılık” ve “yıkıcı faaliyetler” gibi belirsiz suçlamalarla ilgili toplu yargılamalar ve infazlar yapmaya devam ettiler. Uluslararası Af Örgütü, hapse atılan, ölüm cezasına çarptırılan ve / veya infaz edilen 250’den fazla kişinin bir listesini yayınladı.
Uygurlara ve diğer Türk halklarına karşı “Halk Savaşı”: 2009-günümüz
Çin devleti 2009’dan beri Uygurları yok etmeyi amaçlayan çeşitli cephelerde bir saldırı başlattı. Stratejilerin çoğu kendi içlerinde soykırım tanımına uymaktadır. Bütünlük, en yaygın, en yaygın ve müdahaleci türden baskı ve zulmü temsil eder.
Bu belge, Çinlilerin Uygur ve Türk halklarına uyguladığı çeşitli devlet kontrolü kategorilerini vurgulamaktadır. Bunlar aşağıdaki gibidir: (1) toplu toplama kampları; (2) zorla doğum kontrolü ve kısırlaştırma; (3) çocukların ailelerinden Çin devlet yetimhanelerine ve yatılı okullara zorla nakledilmesi; (4) Okullarda Uygur ve diğer Türk dillerinin kullanımını ortadan kaldırmayı amaçlayan önlemler (5) Uygurların ve diğer Türk halklarının gözetimini Han Çinlilerinin deneyimlediğinin önemli ölçüde ötesinde artırdı; (6) katliamlar; (7) İslam’a karşı baskıcı önlemler; ve (8) organ toplama.
Bunların hepsi birbiriyle ilişkilidir: Uygurların ve diğer Türk halklarının cep telefonlarından izlenmesi, Çin devletinin toplama kampları için insanları izlemesini ve seçmesini sağladı. Aynı şekilde, İslam’a karşı alınan tedbirler de hapsetme ile destekleniyor. Çin hükümetinin Şubat 2020’de sızdırılan ve tutuklanma nedenleri de dahil olmak üzere çok sayıda Uygur hakkındaki verileri gösteren “Karakax listesinde” bulunan şüphe veya gözaltı nedenleri arasında “sakallı” ve “düzenli olarak dua edildi” yer alıyor.
Toplu tutuklama kampları
Kitlesel toplama kampları, Nisan 2014’te Doğu Türkistan’ı ziyaret ettikten sonra yetkililere Xi Jinping tarafından yapılan bir dizi özel konuşmanın bir sonucu olarak oluşturuldu. Xi Jinping, “diktatörlük organlarının” topyekûn bir şekilde kullanılmasını istedi. terörizm, sızma ve ayrılıkçılıkla mücadele ”,“ kesinlikle merhamet göstermeyen ”. Tutuklama kampları, 2016 yılında, yetkilileri “toplanması gereken herkesi toplamaya” teşvik eden sert adam Chen Quanguo’nun eyalet lideri olmasıyla hızla genişledi.
Bu kamplarda hapsedilen sayıların tahminleri 3 milyon ile 8 milyon arasında değişiyor. Bunlar yabancı devlet yetkilileri tarafından ve basında “toplama kampları” olarak uygun bir şekilde tanımlanmıştır. Bu rakamlar, büyük oranda Uygur ve Türk toplumunu etkileyen gözaltıların kitlesel yapısını göstermektedir. Ağustos 2018’de yerel yetkililer, o sırada her altı Uygurdan birinin (‘olmamış’) gömüldüğünü tahmin etti. Hotan’da yetkililere nüfusun% 40’ını toplama kamplarına gönderme hedefi verildi.
Bu kamplarda çok sayıda Uygur, Kazak ve diğer Türklerin öldüğüne veya öldürüldüğüne dair güvenilir kanıtlar var. Bu belgenin Ek 1’i, bu kamplarda ve polis nezaretinde ölen birçok kurbanı ayrıntılarıyla anlatan bir rapor listesi içermektedir. Ölümlerin çok küçük bir kısmının uluslararası haber kaynakları tarafından bireysel olarak yayınlanmış olacağı düşünüldüğünde, gerçek ölüm sayısı çok daha fazla olmalıdır.
Bu kamplar, Doğu Türkistan’dakilerin ‘yeniden eğitimi’ veya ‘mesleki eğitimi’ için kurulmamış ve işletilmemiştir. Kamplardan kurtulanların çoğunluğu, deneyimleri hakkında bilgi verecek konuşma özgürlüğüne sahip değil; yine de, kamplardan sağ kurtulanların önemli bir kısmı öldürme, işkence ve insanlık dışı veya aşağılayıcı muamele bildirdiler.
Kamplardan sağ kurtulanlar ve gardiyanları, kullanıldığı iddia edilen işkence biçimleri hakkında ayrıntılar sunmuşlardır: Kurbanların zihinsel olarak dengesizleşmesine veya tutarlı konuşma yeteneğini kaybetmesine neden olan tanımlanamayan enjeksiyonların kullanılması; elektrikli cop ve tellerin kullanımı; tırnakların altına çubuklar veya iğneler sokmak veya tırnakları çıkarmak; kasıtlı olarak tutukluların cildini soymak için bir alet kullanmak; Mahkumları yoğun ağrıya neden olacak şekilde bağlamak için kelepçe, pranga veya ip kullanmak; açlık; tek bir hücrede 68 kadın dahil olmak üzere sağlıksız koşullar; tutuklulardan birini küçük metal bir kafese kilitlemek ve üzerine dondurucu su dökmek dahil olmak üzere mahkumları aşırı sıcak veya soğuğa maruz bırakmak; yoğun uyku yoksunluğu; tutuklu ağzından ve burnundan kanamaya başlayana ve dişlerinden birini kaybedene kadar bıçakladı – bu noktada üzerine tuzlu su döküldü; ve birçok kurbanında kalıcı bacak ve sırt ağrısı gelişen veya işitme kaybı olan tutukluları yumruklar, kemerler veya çeşitli aletlerle (bir vakada haftada üç kez bir tutuklu kişinin derisi soyulana kadar) ciddi şekilde dövmek.
Bu tür bir tedavi iddiası hem fiziksel hem de psikolojiktir ve doğrudan bir bireyin sosyokültürel kimliğini etkiler. Buna Uygurları ve diğer Müslüman Türk halklarını domuz eti yemeye ve alkol almaya zorlamak da dahildir. Ayrıca kendi kültürlerini defalarca inkar etmek ve inkar etmek, kendilerini Çinli ilan etmek ve Xi Jinping’e bağlılık ilan etmek zorunda bırakılırlar. Bir tutuklunun kampta ne kadar kalacağını bilmemesi, psikolojik işkencenin bir başka unsurunu oluşturmaktadır. Birçoğu, kişilik bozukluğu, anksiyete, travma sonrası depresyon ve nöbetler dahil olmak üzere bu tür fiziksel ve psikolojik işkenceden kaynaklanan hafif ve şiddetli akıl hastalıkları bildirmiştir. Bu tehdit ve zihinsel ağrı nedeniyle sürekli ağlama, iştahsızlık ve depresyon, uyku bozukluğu ve sık sık kabus gördüklerini birçok kişi anlattı.
Dahası, 500.000 Uygur ve diğer Türki Müslümanın toplama kamplarından Çin’in iç bölgelerindeki gizli hapishanelere nakledildiğine dair güvenilir kanıtlar var. Bu hapishanelerdeki işkencenin, güçlü elektrik şokları veren elektrikli eldivenleri ve “kirpi yelekleri” içerdiği, “kirpi yelekleri” nden gelen şoklar öldürecek kadar güçlü olduğu iddia ediliyor. İsimsiz bir gardiyan, tutukluların kalçalarında yaralar oluşsa bile rutin olarak hareketsiz kalmalarını istediklerini belirtti. Bunun aşırı gizlilik nedeniyle, bu tür hapishanelerde kaç kişinin öldürüldüğünü kimse bilmiyor.
Zorla doğum kontrolü ve kısırlaştırma
29 Haziran 2020’de, Dr Adrian Zenz ve Jamestown Vakfı “Kısırlaştırmalar, RİA’lar ve Zorunlu Doğum Kontrolü: ÇKP’nin Sincan’daki Uygur Doğumlarını Bastırma Kampanyası” başlıklı bir rapor yayınladı. Bu, raporu en yüksek güvenilirlik kaynağı olarak gören hükümetler ve medya tarafından geniş çapta duyurulmuş ve buna güvenilmiştir. 2017’de, aile planlaması politikasında yapılan bir reformun ardından, aile planlaması belgeleri, yetkililerden “aile planlamasını ihlal eden davranışlara ciddi şekilde saldırmalarını” zorunlu kıldı. O zamandan beri Çin, Uygur doğum oranlarını bastırmak için Uygur kadınlarının zorunlu doğum kontrolünü toplu halde kullandı. Bu, Çin devletinin arzuladığı etkiyi yarattı: En büyük Uygur illerindeki nüfus artış oranları 2015 ile 2018 arasında% 84 düştü ve 2019’da daha da düştü. 2019’a kadar Çin hükümeti, kadınların en az% 80’ine tabi olmayı planlamıştı. güneydeki dört azınlık vilayetinde müdahaleci doğum kontrol yöntemlerine (RİA veya kısırlaştırma) doğurganlık yaşı. Zenz, böyle bir doğum kontrolünden geçen gerçek oranın bundan “çok daha yüksek” olduğunu öne sürüyor.
Kadınlara, ikinci çocuklarından sonra kısırlaştırmayı “gönüllü olarak” kabul etmeleri halinde para veriliyor, ancak doğum kontrolüne tabi olmayı reddederlerse, toplama kamplarında gözaltına alınmakla tehdit ediliyorlar. Bu boş bir tehdit değil: “Karakax listesinde” en sık gözaltı nedeni “doğum kontrolü ihlalleri”. Gözaltında, kadınlar doğrudan beyaz sıvı içmeleri ve enjeksiyon yaptırmaları da dahil olmak üzere doğum kontrol önlemlerinden geçmeye zorlanır ve bu da adetlerin kesilmesine neden olur.
Çin hükümeti, Uygur bir annenin ‘yasadışı’ çocukları olduğunu öğrendiğinde, altı çocuğundan beşi Türkiye’ye kaçtıktan sonra altıncı çocuğunu güvenli bir şekilde doğurmak için götürülen Qelbinur Tulsun’un başına geldiği gibi, çocuklar sıklıkla götürülüyor.
Çocukların ailelerinden Çin devlet yetimhanelerine ve yatılı okullara zorla nakledilmesi
Çin hükümetinin internet sitesinde yer alan bir planlama belgesine göre, yaklaşık 500.000 Uygur çocuğu ailelerinden alınarak devlet tarafından işletilen yatılı okullara yerleştirildi. Planlama belgesi, yatılı okulların çocukları erken yaşta ailelerinin etkisinden uzakta asimile edecek şekilde tasarlandığını doğrudan belirtir. Planlama belgesinden alıntı yaparak, “dini atmosferin evdeki çocuklar üzerindeki etkisini kırmayı”, yani çocukların Uygur geleneklerini, kültürünü ve inançlarını öğrenmesini engelleyerek gelecek nesil Uygurları silmeyi hedefliyor. Planlama belgesi, dini zararlı bir etki olarak tanımlamaktadır (İslâm’ı ismiyle belirtmeden, ancak ne anlama geldiği açıktır). Çocukları evlerinden uzaklaştırmanın “sınıfta fen öğrenmekle evde kutsal yazıları dinlemek arasında gidip gelmenin şokunu azaltacağını” belirtiyor. Çocukların domuz eti yemeleri, Han kıyafetleri giymeleri ve Han kültürüne uymaları bekleniyor. Yetimhane kamplarındaki Uygur çocukların deterjan içerek intihara teşebbüs ettiklerine ve Çinli öğretmenlerine sık sık “bu hapishane mi?” Gibi sorular sorduğuna dair güvenilir raporlar var.
Uygur Araştırma Enstitüsü’ne ve başka yerlere tanıklık ve görüşmelerde bulunan çok sayıda Uygur, çocuklarını bu şekilde ailelerinden zorla uzaklaştırdı.
Okullarda Uygur dilinin kullanımının ortadan kaldırılmasına yönelik tedbirler
Çin hükümeti, okullarda Uygurca, Kazakça ve diğer Türk dillerinin kullanımını ortadan kaldırmaya yönelik önlemlerini istikrarlı bir şekilde artırdı. Örneğin, Çince’de test edilen azınlık öğrencileri, kendi dillerinde test edilenlerden daha yüksek puan alır ve katıldıkları üniversitede daha fazla seçeneğe sahiptir. 2016’da% 38 olan Doğu Türkistan’daki ilk ve ortaokul öğrencilerinin çoğu Çince öğretiliyor. Azınlık çocuklarının daha erken yaşlardan itibaren Çince öğretilmeleri için birkaç bin anaokulu kırsal kesimde bulunuyor. Bazı bölgelerde daha sert bir yaklaşım benimsenmiştir. Uygur dili en azından Eylül 2017’den beri Hotan eyaletindeki tüm okullarda yasaklandı.
Bu, genç Uygur / Türk neslinin Uygur / Türk dili ve kültüründen dikkatlice planlanmış ayrılığının yukarıda ortaya konan resmine katkıda bulunuyor. Uygur / Türk müziği ve şarkıları, Uygur / Türk edebiyatı ve şiirleri, Uygur / Türk efsanevi hikayeleri, Uygur / Türk geleneksel tıbbı ve Uygur / Türk tarihi sadece Uygur / Türk dilinde tam ve kolay bir şekilde ifade edilebilir. Çin’in Uygur / Türk dilini yasaklama politikası, Uygurların nesiller arası etnik kültürel devamlılığının kaybolmasına neden oluyor ve bu tamamen Çin devleti tarafından amaçlanıyor.
Han Çinlilerinin deneyimlediğinin çok ötesinde, Uygurlar ve diğer Türk halkları üzerinde daha fazla gözetim
Uygurların ve diğer Türk halklarının kitlesel gözetimi, doğası gereği hem insan hem de teknolojiktir. Her ikisi de baskıcıdır ve Uygurların ve Türk halklarının gelenekleri ve kültürleriyle ilişki kurmasını önlemek için tasarlanmıştır.
İnsan gözetimine gelince, 2018 sonu itibariyle 1.12 milyon Han Çinli kadro, evlerinde yaşamak ve casusluk yapmak üzere Uygur ve diğer Türki evlere gönderildi.
Ayrıca, her biri yarım düzine kişiden oluşan 10.000’den fazla ekip, özellikle alkol almama, uzun sakallı olma, Ramazan ayında oruç tutma ve bu tür ‘istenmeyen’ eşyalara sahip olma gibi ‘aşırılık yanlısı davranışlar’ hakkında bilgi dosyaları derlemek için evden eve gidiyor Kuran olarak. Ayrıca Çin Komünist Partisinin içten desteği dışında herhangi bir şeyi “istenmeyen bir tutum” olarak rapor ediyorlar.
Uygurlar, Kazaklar ve diğer Türkler her cadde boyunca her 100-200 metrede bir yüz tanıma ve ses tanıma kameraları ile izleniyor; elektronik cihazlarında zorunlu casus yazılım yüklü; 36 milyon kişinin DNA örneklerinin toplu olarak toplanması gerçekleştirildi; Uygurların ve diğer Türk halklarının parmak izleri, iris taramaları, ses örnekleri ve kan türleri toplandı; her kilometrede kimlik kartlarının tarandığı, fotoğrafların ve parmak izlerinin alındığı ve iris tanıma teknolojisinin kullanıldığı, Uygurların ve diğer Türk halklarının hareketlerinin her zaman izlendiği beş adede kadar kontrol noktası vardır; ve bu kontrol noktalarında insanların, analiz için telefonun tüm içeriğini indiren bir yuvaya yerleştirilmesi için telefonlarını teslim etmeleri gerekir.
Bu ve diğer yollarla toplanan kitlesel veriler, Çin hükümetinin Doğu Türkistan vatandaşlarının ‘güvenilirliğini’ sıralamasına izin veriyor. “Karakax listesinin” de gösterdiği gibi, güvenilmez olduğu düşünülenlerin bir toplama kampına gönderilme olasılığı daha yüksektir. 2018 Ekonomistine göre dikkate alınan kategoriler şunları içerir:
15 ila 55 yaş arası (yani askerlik çağında olanlar); Uygur (katalog açıkça ırkçıdır: insanlardan yalnızca etnik kökenleri nedeniyle şüphelenilmektedir); işsiz; dini bilgiye sahip; günde beş kez dua edin (Çin anayasası uyarınca ibadet özgürlüğünün garantisini baltalayarak); pasaport sahibi olmak; 26 ülkeden birini ziyaret etti; hiç vizeyi aştıysa; yabancı bir ülkede aile üyelerine sahip olmak (Türkiye’de en az 10.000 Uygur var); ve çocukları ev okulu. “
Ancak, hangi davranış kategorilerinin bir bireyin bir toplama kampına gitme riskini alabileceği kasıtlı olarak belirsizleştirilmiştir. Doğu Türkistan’daki İnsan Hakları İzleme Örgütü için görüşülen 48 etkinlik, dua etmek, WhatsApp’a sahip olmak, çok çocuk sahibi olmak, geleneksel bir cenaze töreni yapmak veya ebeveynleri öldüğünde üzgün davranmaktan korktuklarını belirttiler. 48 aktivitenin çoğu Uygur kültürel ve dini kimliğiyle ilgilidir. Hangi faaliyetlerin resmi politika tarafından yasaklandığı ve hangilerinin yetkililerin bireysel kararlarına dayanan söylentilerin sonucu olduğu tasarım gereği belirsiz görünüyor. Yanlış tanımlanmış sınırlar, yanlarına yürüme korkusu yaratır.
Diyasporadaki Uygurlar, Kazaklar ve diğer Doğu Türkistanlılar sık sık Çinli yetkililerin ebeveynlerini, akrabalarını veya çocuklarını öldürmek ve işkence etmekle tehdit ettiğini ve onları Çinli casus olarak çalışmaya zorladığını bildiriyor. Ayrıca izlenirler, takip edilirler ve taciz edilirler, bu da korkularına katkıda bulunur. Gelişmiş gözetim, bu tehditleri inandırıcı olmaktan çok daha fazlasını yapar.
Katliamlar
İki Çinli PLA askerinin Bitter Winterwebsite verdiği ifadeden şu anlaşılıyor: (1) 2013 yazında, dağlık bir bölgede yaşayan 100 Uygur keyfi olarak katledildi; ve (2) karma bir Han-Uygur köyündeki Uygur nüfusunun tamamı ‘birkaç yıl önce’ katledildi.
İlk olay “çok gizli bir görev” idi. Askerin üst kademeleri ona bunun “istikrarın sürdürülmesi” amacıyla olduğunu bildirdi. Asker şunları söyledi:
Dağlık bir bölgede 100’den fazla kişiyi idam ettik. Uygurlara benziyorlardı; bazıları küçük çocuklardı… Bir insansız hava aracının yardımıyla, Uygurların nereye koştuğunu görebildik, silahsızlardı, ancak onları QBZ-95’ler [Çin yapımı saldırı tüfekleri] ile vurduk. Ölmeye mahkumlardı. “
İkinci olaya gelince, Güneydoğu Çin’deki Fujian’da yaşayan muhbirin kaptanı, “birkaç yıl önce” Doğu Türkistan’daki karışık bir Han-Uygur köyüne bir göreve gönderildi. Kaptana göre, o gün sivil giyimli askerler Han Çinlilerine yatmadan önce pencerelerini gazetelerle örtmelerini ve kapılarını kilitlemelerini söyledi. Görüşülen kişi, kaptanın geceleri çok sayıda silah sesi duyduğunu, köydeki tüm Uygur sakinlerinin gitmiş gibi göründüğünü ve öldürüldüklerini varsaydığını belirtti. Başka kaç Uygur köyünün aynı kaderi paylaştığı veya Çin hükümetinin neden böyle bir katliam emri vereceği açık değil.
İslam’a karşı baskıcı önlemler
2015 yılında, Çin hükümeti geniş tanımlı terörle mücadele yasaları taslağı hazırladı. Bunlar uluslararası toplum tarafından eleştirildi çünkü dinlerini uygulayanların veya Çin hükümetini eleştirenlerin bu suçlara karşı suçlanmasını engelleyen hiçbir önlem yoktu. Chen Quanguo’nun atanması, Uygur kültürel kimliğini daha büyük ölçüde bastırma kararının bir parçası olarak görülüyor.
Nisan 2017’de bölgesel hükümet, dini özgürlüğü daha da kısıtlayan, peçe ve “anormal” sakalları yasaklayan (“anormal” tanımsız kalan) ve çocukların milli eğitim almalarını engelleyen bir yasa çıkardı. Ek olarak, bu yasa kapsamında bazı dini bebek isimleri yasaklanmıştır.
Düzenli olarak belirsiz kanunlarda olduğu gibi, yürütme takdir yetkisi, İslam ve Uygur ibadet şekillerini yasaların şartlarından çok daha fazla bastırdı. Yukarıda, bir bireyin bir hapishaneye yerleştirilip yerleştirilmeyeceğini belirleyen faktörler olduğu göz önüne alındığında, Müslüman olmanın dış işaretlerini sergilemenin ve hatta İslam’ın gerektirdiği şekilde düzenli olarak dua etmenin artık güvenli olmadığı ve artık güvende hissetmediği belirtilmiştir. kamp.
Ancak Çin hükümeti, Uygur Müslümanlarını sindirerek dini inançlarına ihanet etmeye zorlayarak bunun da ötesine geçmektedir. Yerel yetkililer, Ramazan ayında mahalle sakinlerine domuz eti ‘hediyeler’ getiriyor ve bireyleri yemiş olup olmadıklarını kontrol etmek için izliyor. Çin hükümeti Ramazan ayında okullarda ve yerel yönetim ofislerinde öğle yemeği veriyor ve sakinleri, yapmazlarsa sonuçlarından korktukları için yemek yemeye zorluyor. Ramazan boyunca restoranların açık kalması gerekmektedir. 2019’da İli Kazak vilayetindeki Kazak Müslümanlardan Çin Yeni Yılını kutlamak için domuz eti yemeleri ve alkol almaları istendi, aksi takdirde toplama kamplarına götürülme tehdidinde bulunuldu.
Dahası, Çin hükümeti daha önce kitlesel Uygur hac ziyaretine konu olan türbeler de dahil olmak üzere camileri, mezarlıkları ve diğer tarihi dini mekanları tahrip etti. Bu, Uygurları kültürel tarihleriyle bağdaştırmak amacıyla yapıldı.
Organ toplama
Bağımsız bir insan hakları örgütü olan Çin Mahkemesi, BM İnsan Hakları Konseyi’ne Çin’in Uygurların organlarını toplu halde topladığını ifade etti. Canlı organ toplama işlemini gerçekleştiren ve şimdi daha fazla insanı bunun farkına varmak için kampanyalar yürüten bir Uygur doktor olan Dr. Enver Tohti’nin ifadesi önemlidir. Slobodan Miloseviç aleyhine açılan davayı yürüten ICTY eski savcısı ve Çin Mahkemesi Başkanı Geoffrey Nice QC, uluslararası topluluğun “itiraf etmeleri için sakıncalı olan şeylerden artık kaçınamayacağını” belirtti.
ŞAHİTLİKLER
Hiçbirimiz mahkeme edilmemiştik ama cezamız sabitti. Sürekli hap veriyor, iğne vuruyorlardı. Bunun hastalıkların önlenmesi için olduğunu söylüyorlardı ama biz içten içe ellerinde bir kobay olduğumuzu biliyorduk. Belli ki, tıbbi deneylerini üzerimizde yapıyorlardı. Şuurumuzu yitiriyorduk. İyice unutkan olmuştuk. Bazı erkekler aldıkları ilaçların tesiriyle iktidarsız hâle gelmişti. Kadınlarsa rutin olarak tecavüze uğruyordu.”
“Bir gün polis bize, eğitimimizin başarılı olup olmadığını kontrol edeceklerini söyledi ve 200 mahkûmu bir araya topladılar. Kadınlardan birine günahlarını itiraf etmesini söylediler. Kadın önümüzde durdu ve kötü birisi olduğunu, fakat şimdi Çince öğrendiği için daha iyi bir insan hâline geldiğini söyledi. Konuşmasını tamamladığında polisler soyunmasını istediler ve herkesin gözü önünde birbiri ardınca ona tecavüz ettiler. Tecavüz ederken de bizim nasıl tepki verdiğimizi kontrol ediyorlardı. Başını çeviren veya gözlerini kapatan, öfkeli ya da şok olmuş görünenlerin tamamını aldılar ve onları bir daha görmedik. Berbattı. Çaresizlik hissini, ona yardım edemeyişimi asla unutmayacağım, Bu olaydan sonra geceleri uyumak benim için çok zordu.”
Sayragul Sauytbay
“22 Mayıs 2017 tarihinde Urumçi’de bir oteldeyken üç polis gelip beni tutukladı. Bunlar devleti koruma birimi olarak adlandırılan görevlilerdi ve beni dört saat boyunca sorguladılar. Burada korkunç işkenceler gördüm. Sonra başka bir yere götürüp aynı gün öğleden sonra saat 15.00’ten gece 23.00’e kadar tekrar sorguladılar. Bana ‘Türkiye’ye gittin mi, namaz kılıyor musun?’ şeklinde sorular sordular. Daha sonra da beni toplama kampına götürdüler. Teröre destek verdiğim için tutuklandığımı söylediler. Urumçi’de bulunan kampta beni çırılçıplak soyup sarı bir tulum giydirdiler, sonra erkeklerin olduğu bir hapishaneye götürdüler. Bana bazı tahliller yaptılar. Bu tahlillerin yapılması geç saatlere kadar sürdü. Sonra beni küçük bir koğuşa götürdüler. Burada ayaklarına beş kiloluk zincirler vurulmuş 20 kadın vardı; bana da aynını yaptılar. Ben ağlamaya başladım, oradaki nöbetçi kadın bana ağlamamamı söyledi, ‘Yoksa seni daha kötü bir yere koyarlar.’ dedi.
“Perişan hâlde bulunan genç kızlar gördüm, tırnaklarına iğne batırılmış kadınlar gördüm. Üç ay boyunca çeşitli koğuşlarda kaldım. 20 kişi bir koğuşta aynı tuvaleti kullanıyorduk. Tuvalette de kamera vardı. Bir ay boyunca su vermediler; abdest almamızı, namaz kılmamızı istemiyorlardı. Bitlendik, saçımızı tarayacak tarak vermediler. Bir ay sonra saçlarımızı kazıdılar. Koğuşun kapısındaki küçük delikten günde iki hap veriyorlardı. Doktor gelip iğne yapıp kan alıyordu. Askerler gelip bizi çırılçıplak soyuyordu. Otur deyince oturuyor, kalk deyince kalkıyorduk. Doğru dürüst yemek vermiyorlardı, sadece mısır unundan yapılma az bir çorba ve ekmek. Verdikleri ilacın yan etkisiyle insanlar unutkan oluyordu. Ben şimdi her şeyi çok çabuk unutuyorum.
“Orada kaldığım süre içerisinde birçok şey gördüm. Yeni doğum yapan bir kadın getirdiler, çocuğunu elinden almışlardı. Bayılan kadınları alıp bilmediğimiz yerlere götürüyorlardı. Uygurca konuşmak yasaktı, konuşanı fark ederlerse karanlık bir koğuşa koyuyorlardı. Lağımların aktığı ve fareler olan koğuşlar vardı. Bu tip yerlere atılan kadınlar gördüm. Bu yüzden aklını kaybeden çok kişi vardı. Kamp hayatı korkunçtu.
“Yemekten 10 dakika önce Komünist marşını söylüyorduk. Marşı söylemeyene yemek yoktu. Cuma günleri 20 dakika televizyon izlettiriyorlardı. Orada da sadece Xi Jinping’in konuşmaları olurdu. Cumartesi ve pazar günleri bize pişmanlıklarımıza dair yazı yazdırıyorlardı. Üç ay sonra beni sorgu için götürdüler. Başıma çuval geçirip demir bir sandalyeye oturttular. 24 saat boyunca öyle oturdum. Bir kampın içinde bir de kampın dışında sorgulama yeri vardı. Tacize uğramak, cinsel istismara uğramak sıradan bir şeydi. Çin polisi istediğini yapmakta serbestti.”
Gülbahar Jelilova
…. Bu kamplara işkenceye uğrayan Uygur erkekleri ve tecavüze uğrayan Uygur kadınlarının yaptığı çok sayıda şahitlik vardır….
Uluslararası Ceza mahkemesi Çinlilerin Doğu Türkistanlılara yaptığı soykırıma dair,bunca delil ,soykırım kamplarından kaçanların tanıklıkları, İnsan hakları kuruluşları BM İnsan hakları komisyonunun raporu, İstihbarat örgütlerinin raporları ,Çinin Nazi kampları olan toplama kamplarının uydu görüntüleri olmasına rağmen bu mahkemeyi açamamasındaki neden Çin korkusu ve baskısı mı?
Kaynakça:
1). “Çin’den toplama kampı savunması: Uygur Türklerine bedava mesleki eğitim veriyoruz”, Euronews, 17.10.2018, https://tr.euronews.com/2018/10/17/cin-dogu-turkistan-daki-kamplar-kabul-etti-kamplar-uygur-kokenli-yonetici-savundu
2)“2 Milyon Uygur Türkü Çocuk, Çinlileştirme Merkezinde Tutuluyor”, Türkistan Press, 03.04.2019, http://turkistanpress.com/page/2-milyon-uygur-turku-cocuk-cinlilestirme-merkezinde-tutuluyor/460
