Zaman denilen kavram beni bir yerlerden başka yerlere sürekliyordu. Oysaki tek istediğim durup soluklanmak hayatın tadını çıkarmaktı. Yıpranmıştım, incinmiştim ve kendimi kaybetmiştim. Sonra bir fotoğraf karesi takıldı gözlerime.. Zaman durdu.. Tuhaf hissediyordum ama nedeni neydi?
Fotoğrafta gözlerinin içi ışıldıyan bir genç vardı. Bu gençti zamanı durduran, benliğimi bana bağışlayan.. Hiçbir zaman göremeyeğim o gözlere vuruldum. Sokak sokak o gözlerin sahibini aradım. 3 ay boyunca. Ona benzeyen birini görünce nefesim kesiliyordu. Kalbim kafesinden özgürlüğe kavuşmak isteyen bir kuş gibi kıvranıp durmaktaydı. Ben bu hissi bilmiyordum. Bu hisle nasıl baş edilir ki.. Tanımadığım bir adam vardı. Kokusunu bilmiyordum. Heycanlanınca ne tepki veriyor bilmiyordum. Mutlu olunca gülüyor muydu acaba, gülüşü nasıldı? Ben onu bilmiyordum. Ama ona deliydim. Beni bir çift göz hayata bağladı. Ama o gözlerin sahibinin varlığımdan bile haberi yoktu. Bilse neler düşündürdü acaba? O da benim gözlerimde bulur muydu kendini? Bir gün tanışırsak anlatsam ona kendimi sever miydi beni? Bakar mıydı o güzel gözleriyle bana. Sahi o nerdeydi ben nerede. Hayatında biri var mıdır bilemem. O başka bir göze vuruldu mu bilemem .O günden beri zaman durdu benim için. Ben hâlâ o gündeyim. Peki sen nerdesin?
