Üniversite yıllarımdan Ameliyathane Günlüğüm :
Her şey “neden anestezi ?” sorusuyla başlamıştı.
Arkadaşım” bu benim hayalimdi “dedi içindeki tarif edilmez mutluluğunu gözlerine yansıtarak…
Ardından fütursuzca devam etti sorularına ;
” İnsanoğlu küçük hayaller kuruyor ,neden küçük hayaller kuruyor? “diye
İlk defa ameliyathaneye girmiştim lakin ilk defa görmüyor değildim işini küçümseyen insanoğlunu. Dünyadaki en zor iş, kendi yaptığı işmiş gibi devam etti durdu .
Haklı olduğu tek nokta yaptığı işin zor olduğuydu. Buna rağmen, işini ciddiye almayışı dehşet bir ironiden başka hiç bir şey değildi.
Kendi işi hakkında şikayetlerde bulunurken diğer bütün meslekleri gözardı etmesi, korkunçtu .Her meslek zordur defalarca söyledim yılmadan aksini iddia edenlere…
Sevmediğin işi yaparak , hem küçümseyip hem de bütün zorlukları ben çekiyorum diyerek insanlara yardım etmiş olmazsın,asla da olamazsın !
Bir insanın canı uğruna ,fedakarlıkları göze alamayan diğer insanlar “KAHRAMANLAR CAN VERİR .YURDU YAŞATMAK İÇİN” deki yurttan değildir.
İlle de meslek zorluklarından bahsedeceksek önce at gözlüğü fikirlerinizi ,tuttuğunuz bilmem kaç saat nöbetlerinizle birlikte bir kenara bırakın ve yurdu yaşatan mehmetçiklerimiz ile onlar gibi olan insanoğullarını düşünün. Siz onların durumlarını düşünebilirsiniz bir zahmet düşünün de fakat onlar iyi ki sizin gibi düşünmüyorlar ki …
Mesleğimi iyi bir şekilde yapmam için ne hayalimdeki bir meslek olması gerekir ne de etrafımdaki insanların “sen yapabilirsin” demesine ihtiyacım var.
