Tahammülsüzlüğüm her şeye artık…
Dayanamıyorum en ufak ses dalgalanmasına bile, kafamda boyutsal evrim geçirip bütün hücrelerime aksediyor, yankılanıyor tahammülsüzlüğüme.
Sadece sessizlik istiyorum her şeyden uzak bir o kadar da aykırı olasım var..
Doluyum, öyle doluyum ki en ufak sarsıntıda enkaz yığınına dönecekmişim gibi
doluyum, severek yaptığım etkenler bile artık bana uzak kaldı.
Tahammülsüzlüğüm durdurak bilmiyor, tekrar tekrar nüksediyor…
Gerçek benliğim neredesin, aramaya bile mecalim kalmadı seni. Gelsen yanıma ben buradayım desen beni yormadan.
Kelimelerimin kifayeti kalmadı, ne yazmaya ne de anlatmaya gücüm yok.
Her şey bitiverse veya bitiverecekmiş gibi geçiyor vakitlerim, saatlerim. Her geçen vakitlerimin hesabını veremez oldum, her şey birikti tahammülsüzlüğüme…
İnce çizginin üzerinde ilerliyorum ne aşağısı görünüyor ne de yukarısı…
