Tavimde ki o son yaprak''

Konumun bir içeriği yok çünkü aşkı bir konudan uzak tutacak kadar zor yaşadık bir çoğumuz belki bazılarımız yaşayamadık bile yaşadıktan sonra ölümü bilmediğimiz bi zamanda yaşadık acısını.. 17 yaşında başladı benim hikayem aslında aptal aşık zamanları dediğim tam zamanda annemin evlendiği o yaşta .. Gizli saklı yaşadığımız en güzel zamanların lunaparktaki dönme dolapta insanları en alçakta tuttuğumuz bir zamanda aşık oldum. Aile içinden biri olmuş ama kimsenin haberi yok sadece 3 kişi biliyo.. Bilmediğin çoğu şeyi yaşamak istediğin, mutlu olmak için sebep aradığın çoğu duyguyu karşımdakiyle yaşamaktı en güzelide buydu.. Mutlu olmanın aslında bu kadar zor olmadığını küçük birşeyle dünyamın çiçek gibi olucağını bildiğim bi tutku bu .. Çok sevilerek üzülmeyi yaşamak nasıl bir duygu?.. sevdiğinin sana kıyamaması ama bi okadarda sinirlenip kırması yine de herşeye rağmen sevmek istenmesi kadar da zor bir durum .. Evet işte bu yüzden aptal aşık olsam da aşık olmayı çok sevdim en çok ta küçük yaşta hayaller kurup kırıldığını görmek yinede bıkmadan usanmadan aşık olmaya yemin etmek gibi birşey bu aslında ‘delilik .. Kalbinizi hiç incitmeyecek insanlarla olmak istersiniz ama istediğiniz bir türlü olmaz ya işte bu durum sanki hiç bi zaman mutlu olmayacağınız gibi bir düşünceye vardırır. Ama asla unutmayın ki mutluluk bir kişiyi değil  bir çok canlıyı severekte mutluluktur. Bir çiçeğe su verdiğinde onun büyüdüğünü görmek, bir kediye yemek verdiğinde iştahlı bir şekilde yediğini görmek bu işte mutluluktan öte olmaktır.. Sizde mutlu olmayı bir insana bağlamayın bir çok sebepe bağlarsanız hah işte o zaman çok mutlu olursunuz.. Aşkla kalın..♡