~TAŞ~
Eşinin kışkırtmalarıyla,binbir eziyet edici sözler ve tavırlarla da evden gönderemediği annesini, en sonunda akıl hastahanesine, yatırıp malını mülkünüde üstüne geçirmeyi planlanmıştı…
Prosedürleri tamamladıktan sonra, akıl hastanesinin ambulansı belirmişti kapıda.Yaşlı kadını apar topar aldılar ve istemsiz çırpınışlarına da aldırmadan ambulansa götürmeye çalışırlarken, oğlu kapının önündeki taştan merdiven basamağında oturup, olanları izliyordu…
Annesinin yaşlı gözleriyle kendine bakıp birşeyler diyecek olduğunu hissedince-“Anladım.Seni doğuracağıma taş doğursaydım diyeceksin değilmi? -” diye söylenmişti.Umursamazcasına sırıtarak…
Yaşlı bayanın gözyaşları yanaklarına indi o an, ve oğlunun beynine Yıldırım gibi çakacak, ve yaptıklarına pişman ettirecek şu cümleler döküldü dudağından;-“Hayır onu demeyecektim.Taşa oturma kuzum.Karnın ağrır-“
Anneler her durumda evlatlarını düşünen gönlü yüce varlıklardır…
