İnsan neden dinden soğur hiç düşündünüz mü? Muhtemelen arayış içinde olan birey, sahip olduğu dinin tutarsızlık ve yanılgı içinde olduğunu farketmiş ve bilgi sahibi oldukça dinden soğumuştur. Bir diğer yandan insanın dinden soğumasının en büyük etkeni tanrıya duyulan beklenti olduğunu düşünüyorum. Şöyle ki siz bir köşede acı içinde kıvrandığınızı varsayalım. Tam karşıda da anneniz öylece durup sizi izliyor. Yalvarıyorsunuz, el uzatması için kendinizi yerden yere vuruyorsunuz fakat o sadece izliyor. Ve siz bir süre sonra bir şekilde o acıdan kurtuluyorsunuz ama aklınızda kalan tek şey yardıma ihtiyacınız olduğu sırada size yardım etmeyen anneniz.
Özellikle anne örneğini verdim çünkü kendimize en yakın hissettiğimiz kişidir (herkes için geçerli değil tabi). Bunu düşündükçe aslında size o kadar yakın olmadığı kuşkusu uyanır içinizde. Doğru ya sizi seviyor veya sizi önemsiyor olsaydı yardım ederdi. Tanrı ve insanın birbirine en yakın olduğu an en çaresiz olduğu andır. O andan sonra tanrıdan bir hamle gelmezse kişi tanrıdan dolayısıyla tanrının gönderdiği dinden soğur ve uzaklaşır. Onun orada olup yardım etmemesi ihtimaline karşı hiç olmaması belki de daha iyidir kişi için. Farkettiğim kadarıyla satanizmi benimseyen kişiler yolun başında tanrıya öfke duymakta. Ki sürecin sonunda tanrının belki de en uzak olduğu ve sevmediği şeytanı benimserler. Artık eski tanrısını kırgınlıkları ile görmüştür. Tanrının herhangi bir yürekte hiç ölmeden yaşayacağına inanmıyorum.
En karanlık anında insanın elini uzatacağı ilk kişidir. Belki de tanrı kötü gün dostu olmaktan bıkmış ve mutlu anlara da eşlik etmek istiyor. Sanırım insanın insanla kurduğu ilişkiyi tanrı ile de kurmak ister. Sevmek,sevilmek ve önemsediğini hissetmek.
