Uzun bir aradan sonra yeniden burda olmak güzel…
Tanımak üzerine konuşmak istiyorum bugün…
Çok büyük hevesle tanımak istediğiniz insanlar olur bazen…
Heyecanla başlar her şey…
Tanışmak…
Konuşmak…
Yaranızı bilerek fakat onun yarasına aldırış etmeden…
Acınızı bilerek fakat onun acısını umursamadan…
Bencillik midir bu yoksa kendince kendini korumak mıdır…?
Bencillikten hoşlanmıyorum bu ağır bir duygu kimde olursa olsun ağır bir duygu…
Kendince kendini korumak olmalı ancak o zaman aldırış etmemek veya umursamamak kolay olur.. .
Ya da bu benim düşüncem mi..? Bilmiyorum ki…
Birini tanımak güzel bir şey… Her insan bir hikayedir… Derler ya hani ‘bir insanı sevmek hikayesini sevmektir’ diye, çok doğru bir söz işte…
İnsanlar hikayelerden ibarettir…
Herkes bir hikaye; okunulmayı beklenen, tozlu sayfalarda okunmayı bekleyen hikayeler işte…
Tanımaktan korkmamak gerek.. Zira hikayesi ne kadar uzun olursa olsun okumaktan vazgeçmemek gerek…
Birde tanıdıktan sonra oluşan pişmanlık var, hayal kırıklığı ya da hevesin kalmaması bilemiyorum işte…
‘Bu kadar çelişki niye?’ Yazar Hanım diyenleriniz olucaktır…
Eee ama yalan mı ‘keşke tanımasaydım’ dediğimiz de oluyor şimdi eğri oturup doğru konuşalım…
Neyse siz tanımaya, tanışmaya açık olun, korkaklar için yapacak bir şey yok..!
