Uzun zamandır yazmadığımı fark ettim bugün . Aslında içimdeki kendime yazıyorum hep. Hepimizin çok zor geçirdiği zamanları herşeyin üst üstte geldiği dönemden geçtim geçiyorum . Ne yazıcağımı ne hissettiğimi bilmiyorum aslında kelimelerim hep içime dökülüyor. Bu sefer ki yazım kısa olabilir yani. İnsanlar tarafından anlaşılamayan belkide ben kimseyi anlamadığım bir dönemdeyim . Sahiden anlaşılmak nedir herkes kendine göre yorumlayıp pay çıkarması mı , yoksa kimisi için bir kaçış yolu mudur. Kimleri anlamak için çaba gösterirriz yada anlamamak için hangi çabamız daha büyükse o kazanıyor bence. Anlamak çok uzun iş anlaşılmak . Kimse kimseyi anlamaz gerçekten herkes birbirinin anlaşılmayınıdır aslında. Bazen susmak en iyissidir. Konuşunca anlamıyolar çünkü. Bende susmayı tercih ettim . İnsanlara değil dünyaya sustum. Suskunluk beraberinde içine attıklarının sustuğunun her kelimenin yorgunluğunu da getiriyormuş. Aslında çok yorgunum insanlardan, olaylardan,kelimelerden,anlaşılmamaktan,yeri geldiğinde yanlış anlaşılmaktan herşeyden en çok da kendimden yoruldum. Fiziken değil bu saydıklarım ruhen ruhum hayatımdan yoruldu diyebilirim. Geçmedi belki ama alıştım diyebilirim. Kelimelerim ilk defa bugün bu yazıda dökülmemeye inat etmiş gibi .
Belkide bazen susmak en iyisidir…
