Sevgilim;
Bugün sensizliğin koynunda kaçıncı kışı geçiriyorum bilmiyorum.
Senden sonra günleri saymadım,saatleri de ; sensiz anlamsız olan hiçbir şey benim umurumda olmadı zaten bir tadı da yok.
Bu içime sinen sensiz yılların acısını nasıl çıkaracağım ben, özlemini nasıl dindireceğim?
Sen hiç gelinmeyecek bir yola girdin biliyorum, bunu bilmek o kadar zor ki! keşke bilmeseydim..
”Asker yareni olmak bunu gerektirir” derdin.
” Özlersin ama kavuşmak bazen Cennette nasip olur’ ‘ da derdin.
Çok mu istedin kavuşmalarımız Cennet’e kalsın? Bak oldu..
Bu acının en saf halini seninle hissettim.
Senden önceki ben ve senden sonra ben olarak iki insan oldum.
Senden sonraki beni kimse sevmedi, o kadar yalnızım ki dünyaya sığmıyorum. Beni sadece senin aşkının kalabalığı iyileştirir..
Hani dermansız dert yoktu canımın içi.. benim dermanım sen iken yoksun, olamıyorsun..
Mehmet’im, güzel sevgilim; seni çok özledim.
Allah’ım affet,isyan değil bu.
Onsuzluğun dilime vurduğu cümleler bunlar, onu sevmeyi de sen nasip ettin bana..
Ne olur, eğer birgün benimde canımı alırsan, Mehmet’i görmeme izin ver.
Ben onsuz hiçliğin ortasındayım.
Bu dünyada da o diyarda da beni ona eş bil.
Sadece onu sevdim ve ondan başkası yok bana..
MEHMET’ E KOCA GÖZLÜ SEVDİĞİNDEN…
