Bazen düşünürüm, bunca yıldır bunca insan doğmuş, büyümüş ve göçüp gitmiş dünyadan. Yaşadığı hayat, hikayesi ve o çok önem verdiği herşey onunla beraber yok olmuş. Hepsi bir anda tamamen silinmiş. Hâlbuki ne çok şey vardı yapacak, o çok mühim işi, sürekli ertelediği tatil planı, bir an önce görmek istediği ama bir türlü zaman ayıramadığı en yakın dostu… Ne çok acısı vardı günlerce ağladığı. Minik tatlı anları vardı. Pişmanlıkları, yanlış fikirleri, hayal kırıklıkları… Bunların hepsi bitmeden öncede.
Elimizde olansa sadece şuan. Şu anda ne yapıyorsak o. Nefes alıyosun bak, rüzgar estiğinde hissediyorsun. Bu kocaman evrende bir yerin var. Tüm duyguları yaşıyorsun ve sadece şuanda hissediyosun bu duygunu. Sadece şuandasın.
Kayboldun belki, ya da bulamadın umduğunu. Olsun kaybol sende, kaybol bulma kendini, anlama hiçbir şeyi. Bu sefer de böyle olsun, böyle dene birde hayatın içinde olmayı. Lütfen sana gelen o bir saniyeyi bile umutla bekle. Heyecanla, merakla, ilgiyle karşıla. Çünkü bir gün gelmeyecek. Ne geçtiğin zaman dilimi ne de yarın doğacak güneş… Parmak uçlarında tuttuğun tek birşey var: şu an
……………………………………………………………………………………………………….. …… … .. .
