Nerelerdeyim hadi bir kendime gel.Neydim ne oldum ne olur artık bir cevap ver.Beni kimler benden koparıp, uzaklara götürüp kendine sardı arkana bak bir hatırla, etrafını tanı. Bu kaçıncı arayış, kendimizi kimlere bağlayış, sayamadım bu artık kaçıncı kaçış ve sonu yine ayrılış, bir de bakmışım yine kendimize kalakalmışız. Artık bir kendine bak, kendine kal, kendini tanı dur artık ne olur bir son ver. Beni anlayacak ben varım, benden başka kimlere güvendim bak beni kullanacaklar. Sevdiğim bir ben bir yaratanım bir sevdam var başkaları beni vuracaklar. Bu kaçıncı tövbem, kaçıncı beni avutuşum artık beni affetmeyecekler, beni bırakacaklar, ellere muhtaç kılacaklar. Ben benden başka kimlere dert yandım, zayıf noktamı kendi ellerimle verdim, zamanı gelince bir de beni onlar yakacaklar. Göremem yolumun sonunu, gözlerim başka yolları gözler. Hissedemem ne olacak, hislerim benden başkalarını dinler. Dinleyemem bana çıkar yol sunanları, kulaklarım çıkmaz yol sunanları dinler. Ben böyle yaşayamam, bedenim ben olmaktan çıkmış, başkalarının ruhuna sahip olmayı diler. Hırs, nefret, kin, kıskançlık bu kim, bu nedir, kimlerin hükmedişidir bana! Lütfen! Bana dön, beni dinle. Yaşarken ölmüşüz zaten. Ama toprağın altına girince pişmanlıklar başlayacak. Son sözüm olarak! Kullanma Klavuz’una göre değil, bildiğine, gördüğüne, hissettiğine, anladığına göre yaşarsan. Erken ölür, toprağın altına girene kadar da azap, pişmanlık yaşarsın. Selam ve dua ile.
Son olarak yine kendi başımıza kalakalmışız.
