SOKRATES VE BALDIRANLAR
Umutlarım savruluyordu bir seher yelinde
Sinsi ve hain nüfuz ediyordu ihanet derime
Bir dava bir ideal bir hasret düşlediğinde
Unuttun Tiranlar Fink atıyordu coğrafyamızın kalbinde!
Belki de yollara vurmak vardı kendini kaderinde
Belki de yalnızca yüktü kahır vicdanın üzerinde
Belki de o yükü yüklenmediğinde,
Bir mebus bir tebaadan alçak kalıyordu nezdimde!
Sırtlan artık yükü de iflahın dile gelsin!
Nemrutlar gazaba sense gaileye denksin
Engerekler çağı mazlum zaferini neylesin?
Hak eden ettiğiyle kalsın hakkı iktisabı kim neylesin?
Ne kadar özgürüm desen de hürriyete kölesin
Kendini feylesofa denk görenin iflahını sökesin
Gönlünce yücelt, sen kendini koymak istediğin o kefesin
Sokrates’e denk sayarsan kendini baldıranlar içesin!
Yüklenme kendine ey beşer yalnızca Ebrehe’den biraz ötesin!
Bu düzende bir çarklı iflah olmaz bir töresin
Ne denli mühimdir ki zalimin doğusu, batısı, berisi?
Eğer varsa ki bir zulüm neresiyse yerin yedi kat dibine girsin yöresi…
