Aslında hepimiz kendi masalımızın kahramanıyız. Belki birer prenses belki prens kimimiz kötü kalpli cadı. Ama yaşadığımız hayatta başrol biziz. Hayatınızın iplerini birilerinin eline verip de kendimizi neden figüranlığa razı edelim ki? Sihirli birer fasülye olup toprağa cemre olup düşüp uzanalım göklere bir krallık kuralım ve tebaasını biz seçebilelim sadece.
Belki ilk düştüğümüz yerde uzatamayız dallarımızı göklere o zaman kendimizden değil topraktan şüphe edelim. Ait olmadığı yerde kök salamıyor insan ne ait olmadığı gönülde barınabiliyor ne ait olmadığı şehirde nefes alabiliyor ne de ait olmadığı zamanda yaşayabiliyor çünkü.
Ne mutlu bazılarımız ait hissettiği topraklar sürgün vermeye başlamış bile. Sıra bizlerde arkadaşlarım. Derinlere kök salıp göğün sonsuzluğuna uzanıp kendi mutlu masalımızı yaşamada sıra 🎈
