zaman nasılda geçiyor yoklunda seni özlemek dünyanın en büyük işkencesi sanki bir girdap oldun bana sana bakmak bakıp göremem öyle zor ki seni özlüyorum özlemek bile yetmiyor bazen nasıl oluyor da insan sınırlarını bu kadar zorlayıp sevbiliyor seni sana aşık olmak seni sevmek ve aynı özü paylaşmak insan sevdiğine benzer sevdiği de kendine zamanın senle geçtiği kısım özlerken geçmiyor sevgilim kalbim darlıyor göğüs kafesim şişerken nasıl bir çelişki nasıl bir ızdırapbilsen seni seviyorum ve sana ne zaman seni sevdiğimi söylesem sanki ellerimden kaçıp gidecekmişsin gibi geliyor o yüzden saklayacağım seni sevdiğimi senin gözlerinde kendi gözlerimde nazar boncuğu gibi bir ömür boyunca seninle konuşmam gerekirken buraya konuşuyorum çünkü aşk beklentilerle dolu ve karşılığı mutlaka var sen karşılık vermesende ben o karşılığı söylediğin başka anlamlardan söylemek istediklerinden çıkıyorum ileriyi düşünüyorum sevgilim senli benli yıllarımızı fotoğraf çekeceğimiz o günleri bir araba da sadece ikimiz günlerce haftalaca baş başa geçireceğimiz güleri düşünüyorum sonra tkanıyorum diyorum neden olsun ya beni bırakıpta gidersen ben sensizliğe aşığım sevgilim kavuşmak için sevmedim seni senin beni sevmek istemediğin zamanlarda bile sevdim sensizlik öyle zor öyle acımasız geliyor ki bana yanındayım bir nefes uzağında ama sesin yok. Söylesene sevgilim aynı göğü paylaşmakta yetmez mi bize aynı havayı solumak senin beni seviyor olabileceğin ihtimalini düşünmekte yetmez mi? Zamana bırakalım diyorum ama ya zaman düzeltmek yerine onu bizden alırsa ya o zaman ben senin gelmemenden değil sevgilim bir gün seni sevmeyi bırakacağımdan korkuyorum..
sevgilim
