İnsan ne ile yaşar? Demişti Tolstoy. Bugün Bir kere daha sorgulamak lazım insanların yaşamak için ihtiyaçları neydi? Yemek yemek, su içmek, para harcamak mı? Yada gezmek, fotoğraf çektirmek, story paylaşmak mı? Bunların hepsini yaptığımızda mutlu oluyormuyuz gerçekten. Hayatımızda eksik olan başka parçalar yok mu? Sevilmek istemiyormuyuz mesela, Sarılmak.. ilgi görmek ihtiyacımız olamaz mı? Neden çok görülür sevgi göstermek. Değmez mi? Bu kadar mı kötüyüz tatlı bir söz, sıcak bir bakış.. Şımartmaktan mı korkuyorlar.. Çünkü dahasını isteyecek kadar yüzsüz olduk değil mi, sevgiye o kadar aç bırakıldık ki bahaneler arıyoruz ömrümüz beklemekle geçiyor.
Belki bana yine doğum günümde İYİ Kİ DOĞDUN İYİ Kİ VARSIN derse bir sene daha nasıl beklerim güzel bir söz duymak için nasıl geçer koca bir yıl.. Belki istediklerini yaparsam beni sever ve söyleyebilir..Zorla sarılırsam belki onunda içi ısınır vs..Değişmesini beklemek kendinize haksızlık değil mi?
Bir gün gelir büyürüz aşık oluruz, oynadığımız evcilik gibi zannederiz evlenmeyi hep çok mutlu olmak için..Ama evlenirsin ve parmakla sayılmayacak kadar azdır mutlulukların. Hiç kimsenin sana yapamadığını kendine yapmışsındır artık.. Bize sanal ortamda gösterilen şahane düğün, balayı, cicim ayları aslında herkesin kendine göre hayal dünyası sığınağı.. Bir kaç saatlik mutluluğa bütün ömrünü heba etmişsin hepsi bu..
