Sevgi kainatın altın anahtarıdır. O olmadan yaşayamadığımız, nefes dahi alamadığımız, umudumuz, varlığımız herşeyimizdir. Bigün bir film izlemiştim. Filmde bir kadın oyun aynen şunu söylemişti:
“Onu elimizde tutamasakta, kanıtlayamasaktan sevgi diye bir şey var. Ölen yakınlarımızı düşünün. Onlar öldükleride onlara karsı tüm duygularımızı kaybediyoruz. Ancak sevemeye devam ediyoruz. Belkide sevgi henüz algılayamadığımız kadar büyüktür.”
Hala bu filmi sosyal medya hesaplarımda zaman zaman paylaşırım. Silkinmeme sebep olmuştu. Adeta sevgiye karşı olan tüm düşüncelerimi alt üst etmişti. Öldüğümüzde yanımıza alabiliceğimiz tek şey belkide budur. Bunu kelimelerle anlatmak öyle zor öyle imkansızki.
Düşünüyorum şu anda en çok sevdigim şey nedir diye. Eşimi çok seviyorum. Annemi, babamı ve kardeşlerimi çok seviyorum. Doğayı çok seviyorum. Evreni çok seviyorum. Sütlacıda çok seviyorum. Bitmiyor. Herşeyi seviyoruz. İçimizde öyle bi yer tutuyorki. Öyle derin öyle anlamlı ki. Daha doğmamış bebeğimizi hataa evlenmeden önce hayal kurduğumuz beşiği bile seviyoruz. O olmadan yaşayamayız dostlarım. O bizim ruhumuza üflendi. Ne kadar çaresiz ve kötü olursak olalım bizim özümüzde o var. Unutmayın sevgi her insanda vardır. Ancak bitmez ama azalır. Sevgiyle kalın dostlarım.
