Severim ben seni candan içeri,
Yolum ötmez bu erkandan içeri.
Nere varır isem gönlüm dolusun,
Seni nerde koyam bundan içeri.
Beni sorman bana, bende değilim,
Suretim boş gezer dondan içeri.
Beni benden alana ermez elim,
Kadem kim basa sultandan içeri.
Tecellîden nasip erdi kimine,
Kiminin maksudu bundan içeri.
Kime dokunduysa o dost nazarı,
Onun şulesi var günden içeri.
Senin aşkın beni benden almışken,
Ne şirin dert bu dermandan içeri.
Şeriat, tarikat yoldur varana
Hakikat, marifet ondan içeri
Süleyman kuş dilin bilir dediler
Süleyman var Süleyman’dan içeri
Sülûk seyir eden aşkın erine,
Nice mezhep olur dinden içeri.
Dinin terkedenin küfürdür işi
Bu ne küfürdür imandan içeri
O bir dilberdir ki, yoktur nişani,
Nişan olur mu nişandan içeri.
Meğer Yunus gözü tuş oldu dosta,
Ki kaldı kapıda ondan içeri.
Yunus Emre
(Şiirin aslı)
Severem ben seni cândan içerü
Yolum ötmez bu erkândan içerü
Nere varurısam gönlüm tolusın
Seni kanda koyam bundan içerü
Beni sorman bana bende degülem
Sûretüm boş gezer tondan içerü
Beni benden alana irmez elüm
Kadem kim basa sultândan içerü
Tecellîden nasîb irdi kimine
Kiminün maksûdı bundan içerü
Kime dokundısa ol dost nazarı
Anun şu‘lesi var günden içerü
Senün ‘ışkun beni bende alupdur
Ne şîrîn derd bu dermândan içerü
Şerî‘at-Tarîkat yoldur varana
Hakîkat-Ma‘rifet andan içerü
Süleymân kuş dili bilür didiler
Süleymân var Süleymân’dan içerü
Sülûk seyir iden ‘ışkun erine
Niçe mezheb olur dînden içerü
Dînin terk idenün küfürdür işi
Bu ne küfürdür îmândan içerü
O bir dilber durur hîç yok nişânı
Nişân olur mı nişândan içerü
Meger Yûnus gözi tuş oldı dosta
Ki kaldı kapuda andan içerü
Yunus Emre
