Sizin hiç aklınızdan çıkmayan biri oldu mu? Uyandığınızda, elinizi yıkadığınızda, kahvaltı yaparken, film izlerken, çalışırken, çay içerken, uyurken bile bu çok kötü bir durum elinde olmayan bir durum. Kafamın içinde dönüp duruyor gözümü kapatıyorum geçmiyor, ağlıyorum geçmiyor, gülüyorum uyuyorum yok geçmiyor.
Sessizlikte boğuluyorum resmen yoruldum bu içimde ki belirsizlikten hissizleşmek istiyorum gerçekten bünyem kaldırmıyor artık ki gücüm kalmadı hiç bir şeye hayatın yükünü stresini çok hissediyorum. Sürekli bir şeyleri kendim yapmaktan kendim başarmaya çalışmaktan ve bunu yaparken eksik kalmaktan yoruldum hiç bir şeyi tam halledemiyorum ki illa ki bir şeyler eksik kalıyor.
Sanki ne biliyor musun bir şey var biri var ve o olunca bütün her şey yoluna girecekmiş gibi hissediyorum. O da olmamak için yemin etmiş sanki dimi. Hayat böyle işte benim ona onun belki de başkasına ihtiyacı vardır. Bilmiyorum ki belki de değil keşke insanların kalbini okuma yeteneğimiz olsa değil mi o zaman her şey daha net olur hayatımızda. Sessizlik belirsizliktir her zaman olmazlara sonra da olurlara meyilli ama önemli olan da bu zaten hangisi olur mu olmaz mı insanı n dengesini de bozan bu. Tek gerçek var yaraların kolay kolay kapanmayacağı ve yapılanların unutulmayacağı o iz hep kalbimizde kalacak ta ki elini kalbimize kayana kadar.
İnsanlar hasta olunca daha duygusal oluyor sanırım umarım her şey daha güzel olur bir gün..
