Her konuda fikir sahibi olan ben adını sanını bilmediğim, köyümüze hiç uğramamış bir duyguyu yaşadığımı zannedip dilimi lal etmişim de sustuklarımı kimsecikler duymamış. Debelenmişim hayatımın orta yerine de kimsecikler uğramamış. Ne de yalnız kalmışım. Ne garip duygu şu yalnızlık. İsteyip elde ettiğinde zevkli, mecbur kaldığında acı verici. Bizlere mecbur bırakıldığımız her şeyi kendimiz istiyormuşuz gibi yutturmuşlar. Bizim de hiç sesimiz çıkmamış.
Ben zaten anlayamıyorum bu insanları. Dakikasında aşık oluyor, sonra da aşık olduklarını unutuyorlar. Güzele bakmak deyimini biz çok yanlış anladık sanırım. Sırf bakmak için her gördüğümüze güzel diyoruz. En sevdiğimizi en çok kırıyor, cesaretimizi hep başkalarına ispat etmeye çalışıyoruz. Sonra bu ülke neden mutsuz tabi mutsuz olur. Ülkenin oyun havası bile acıklı, oynarken bile depresyondayız. Acı genlerimize işlemiş.
Ne diyorduk; acı çekmek özgürlükse özgürüz hepimizde… Neydi sahi acı, özgürlük, sevmek… sanırım bende bulup bulup yitirdim. Yalan mıydı bilmiyorum ama insan yanlış hissetmez. Bu dünyadan güzel ayrılmak istiyorum. Ardımda bir iz bırakmak. Alengirli şiirler yazmak, aşık olmak, bir kedi sahiplenmek, kendime ait bir balkon, rotası belli olmayan yolculuklara çıkmak istiyorum. Gerçek hikayeler dinlemek istiyorum başına ‘gerçek’ yazılacak kadar sahte olmayan. İçimdeki savaşı iyi olanın kazanmasını istiyorum. Ben bu dünyadan içimdeki merhameti kaybetmeden gitmek istiyorum. Güzel bakmak istiyorum. Sevilmek istiyorum.
Ha bu arada sen beni sevdin haberin yok ben hissettim. Bir gün gelirsen şayet ben bıraktığın yerde olmam büyük ihtimalle. Benim canım çabuk sıkılır. Ben hayatı bekletmeyi sevmem nehirde akmak isterim. Sen benden bir kere gittiysen bir daha beni bulamazsın. Arama boşuna, yormak kendini yok yere. Bir kahve iç yerime. Ben çok severim de yasakladı diyetisyenim; sen benim yerime de iç. Sonra unut beni, ben çoktan unuttum seni.
