Senin yokluğunda her şey daha bir farklı sevgili.
Ne ellerim o eski eller senli umutlara tutunduğum,
Ne gözlerim o eskisi.
Hani o sözlerini gözlerinden okuduğum gibisi…
Şimdi uzak ikindilerin yağmurlarını yağdırıyorum yüreğime.
Kederli papatyalardan mutluluklar devşiriyorum öbek öbek.
Hüzünlerimle sevinçlerimin kesişiminde yollarına dökeceğim demetlerimi, söz!
Söz, eskisi gibi sadece ağlayıp sadece gülmeyeceğim de.
Hani sen sorardın ‘nasıl beceriyorsun?’ diye ağlarken gülmeyi.
Senin için, senin yokluğunda, sen varmışçasına yine öyle yapacağım,
Ağlarken güleceğim yani…
Senin yokluğuna dair ince sızılar tutunca beni sımsıkı,
Ben de kendimi bırakıvereceğim sensizliğin kucağına hummalı bir aşık gibi.
