Bir kor ile çıktım yola yol uzun içimi yakan kor, bunun çaresini diyor sor lakin benimle alakadar olan bu acılarımı hisseden yok, ya da başka diyarlarda mıyım seçemedim, benim sorduğum yüreği yüreğimizi yakan koru söndürecek bir avuç ilgi alakadar vakıf olma suyundan serpen veren arıyorum yolu nerede diye soruyorum. Tınlayan yani duyan alakadar olan yok bende uçarak yanlarında geçip gidiyorum, durma ihtiyacını dahi hissetmiyorum!
Bir gülüş gibi umut karşıda bekliyor arsına hasreti benliği tınlamamayı anlamamayı kulak ardın atmayı satmayı kaçmayı… korona
Araya sokarak gölge ederek karanlıkta bırakıyoruz, tek başına bu karanlığa bu gönlümün çırası aydınlatmaz yok mu şöyle beş on gönül, beraber gönlümüzü yakarak aydınlatalım, duyuramıyorum bunu benden başka duyan yok galiba olsaydı şenlikle yaşardık bu günleri, korona ile değil!
Üstün körü anlayış kaçış sarılmayış maddiyata sarılış ve arkasında gelen yıkım ve korona günleri, var mıdır başka izahı? İzahı olan varsa yazsın beraberce okuyalım… Saklı kalmasın gerçek olan aydınlıkta olsun diyorum, galiba yine boş söylüyorum ben kendim kendimi dinliyorum…
Unutulmuş olanları bir araya toplayarak ben sarılayım ısınsın yürekleri, kaçmasın vefa, kadir kıymet, sevda, deva… Tek başına bu zor elbette,ben bunlar meziyet derken hala bunlar eziyet diye anlayanlar varsa gerçekten anlatmak çok ama çok zor! Olsun zora talibiz bizler, bize aittir imanla âlemde ki tarihin içindeki gülüşler… Varlığımızı hiçe saymak için üzerimize gelenler ve içimizdeki hainlerle varlığımızı hiçe sayanlara diyorum ki, hiç sayamazsınız, hiç diyen siz piçler, bizler sevinç dedikçe yıkılacaksınız ohhhhh… Bizler bilinç dedikçe kaybolacaksınız ohhhhh… Bizlerde varken sevinç derken sevin sizler kırılacaksınız kuru dallar gibi ohhhh…
