Kırmızı elbiseli kız çocuğu
Film bittikten sonra aklımda kalan o siyah beyaz filmde sokaklarda bi haber yürüyen çocuktu. Karantina sürecinde bulduğumu izlemek okumak gibi bir huy edindim kendime. Karşıma bu film çıktı, duymuştum ama izlemek bugüne kısmetmiş. Çarpıcı sahneleriyle uzun zamandan sonra ilk defa gözlerimin dolduğu bir film izledim. Acıyı, vahşeti, insanın nasıl bu denli kötü olabileceğini, çaresizliğin insana neler yaptırdığını, önemli olanın para değil insan olduğunu,vicdandan yoksun olanların akıldan da yoksun olduğunu gördükçe yutkunamadan boğazım düğüm düğüm izledim. Ötekileştirmenin en çirkin en yıkıcı boyutu soykırım.
Gücü elinde tutan bir faşistin milyonları gözünü kırpmadan yok edebilmesi. Merhamet ve adalet duygusuyla yaşamamız gerektiğini, asıl önemli olanın gücü nasıl kullandığınla alakalı olduğunu, 1 insanın 1 canın dünyaya bedel olduğunu gözler önüne seriyor. Sahnelerden detaylı bahsetmek istemiyorum . Parmağını kanatan kadınların bunu neden yaptığını, hepimizin şu an bildiği gaz odalarını o zaman ne olarak duyduklarını, bir buzun bazen neden bu kadar önemli olabileceğini ve bir yüzüğün bazen bir insanı gerçekten neden ve nasıl ağlatabileceğini izleyip görmeniz taraftarıyım.
Sağlıkla kal sevgili okur izlersen şimdiden iyi seyirler ☺️
