Düşüncelerim bulanık. Geçen günler bulanık. Aklım yaşanmamış anılara uzanıyor, hayallere sarılıyorum. Bazen durduk yere gözlerim ıslanıyor. Her şey o kadar karışık ki, gürültülü bir konuşmanın içindeymişim gibi. Sorular çok fazla. Uyandığımda eğer hava güneşliyse ne güzelmiş diyorum içimden ama keşke bilseler güneşi özlemiştim ben.
Suskunum ve sakinim görmek istemiştim saatlerin nasıl geçtiğini. Şimdi havalar biraz daha ısındı. Bahçedeki ağaçlar yaprak sardı, çiçekler açtı. Gökyüzü daha temiz ve günler daha uzadı. Ruhum üşümüş ama anlamak zor nedendir ki ısınamıyorum.
Eskisi gibi değil bazı şeyler. Ah çekişlerim birikmiş. Sevgiler insanlar gibi saklanmış, çok garip bir çağdayım. Dinleyenim yok. Anlaşılmadığım yıllardayım ve kaybettiklerim var. Kimi sevdiysem, kimi gördüysem uzaklaştılar benden. Bir tek ben gidemedim, şimdi gitsem çok uzaklara görsem bana gülümseyen yüzleri, anlatsam içimi döksem, bir anlığına da olsa tebessüm inse yüzüme. Hayat kısa. Yollar uzak. Biri olsa ve sarılsam ona – sarılabilir miyim ki? Uzun zaman oldu.
Şarkılar çalıyor, hayaller oluşuyor gözlerimin önünde. Düşlüyorum uzanmışım bir geceleyin parlayan yıldızlara bakıyorum, yine sabah olacak, boşlukta uyanacak insanlar. Herkese yaşamak ağır gelecek çünkü ya beklentiler fazla ya da hayal kırıklığı. Şarkının sözlerine düşeceğim yeniden. Söyleneceğim ki – neden yağmurda ıslanmak gibi değil aşklar, neden ayrılıklar var, neden kavuşamıyorlar? Biliyorum yalnızım ama bu özlemim kime?
Güzel şeylerden bahsetmek istiyorum çünkü güzelliği arzuluyorum. Ayçiçek tarlasını, rengarenk gökkuşağını, deniz manzarasını, gülüşleri, en güzel yemekleri, akşam dansını salıngacı, güzel sözleri, sergilenen tebessümü, uzun yolculukları, eşlik edinen radyo şarkılarını – ben yaşamayı özlüyorum. Kitaplardan çizilmiş alıntılar gibi, bir filmin sahneleri gibi. Ben yaşamak istiyorum. Kalbimle yaşatmak istiyorum.
Bazı kişiler ne kadar şanslı. Nelere sahip olduklarının farkında değiller, inerim çocukluğuma ve şahit olurum buruk bir yansımaya. Dalıp gitmez miyiz? Sadece kırıkları olan bilir. Gülümse. Geçti ve bitti. Şimdi biraz daha sakin olmalısın, lütfen sarıl kendine. Yere bakarak yürüme. Suratı asma, oflama ve sadece bak ki nasıl geçti bu günler, düşün ki, her şey geçici. Nefes almak bile zor olsa da, yine de dolmayacak mı akciğerlerin, gözyaşların çenenden aksa da, yine de gülümsemeyecek misin? Lütfen gülmeye çalış.
Ben hissetmek istiyorum. Sevilmenin nasıl bir şey olduğunu bilmek istiyorum. Birinin kollarında özgürleşmek istiyorum. Bana öyle baksın ki – yaşadığımı onun gözlerinde izleyeyim. Şarkılar eşliğinde dans etmek istiyorum, düşüncelerinin içinde gezineyim, hayallerinin içinde olayım. Var olabilmeyi anlamak istiyorum. Seyredilmek, dokunulmak, düşünün hatırlanmanın vermiş olduğu his, çok güzel. Düşündünüz mü? Hayatta o kadar güzel şeyler var ki…
